Сыну - Артём Лоик

Когда вырастешь — тогда прочтешь меня, не ускорим того мы времени

Когда вырастешь — я подчеркиваю, до не стоит, сынок, поверь мне

До — живи-дыши, вкривь и вкось пиши, веры не блюди, силой вложенной…

Доживи до лжи, первой пошлости, первой нелюбви, друга ложного…

Доживи до сна, не пришедшего ночью все забыть и уснуть навек…

Доживи — сей знак, значит шепчет: верь, сын, тот миг пришел своих ну-ка век

Не смыкай, не три… Доживи до ви-ски молотом, совесть — с корысти…

Все пускай внутри закипит, сгорит!

Доживи на бешенной скорости!

Доживи — пройди первый взгляд в.

крови, где глаза твои в мои выстрелом!

Доживи — пройди, но вот зла таить не умей — умей с честью выстоять!

Доживи — пройди крики нам: не мы!

не поймете нас!

свое долбите!

Доживи —пройди лики мнимые, ночи дотемна, друзей до беды!

Доживи — забудь неудачи путь!

Состоит успех из них родненький!

Доживи — забудь кашель, плач и зуд, по красе, где все помнишь родинки…

Доживи — да будь, тем кем я не смог, дотянись куда не достал старик!

Дорасти до букв, перейми мой слог и разбей его на листах своих!

И когда в ночи сон не встретится, а меня с тобой не получится

И когда, мой сын, не засветится солнце, когда рад даже лучику

Будешь и, когда забрел в лес и сам в том лесу: ни пса, ни попутчика

Души — вот тогда моя лестница — перекинь с листа в глаза буквы все!

Перекинь — впитай, будто губкой все, что даю тебе, сын, впитай — на!

Перекинь — впитай, пусть стучит висок, оттого что все тут — впи — тайна

От чужих родным лишь понятна вся — тайна, где душа к душе тянется!

Отцу жизнь верни: я — ты есть, ты сам — я, душа к душе, ведь дитя в отца!

Эту лестницу спущу с неба я, но не требую силой взять перо

Эту лестницу — лучше не было!

В мое время, где писал всяк урод

И кичился своими поступками, нес в стихе своем брань для кур иных

Весь прокуренный!

Время — русские вышли против нас на тропу войны!

А точнее правителем стравлены, убивали друг друга вчера еще

Что прочнее не знаю, где сплавлены…

Разорвали, забыли в пожаре счет

Потеряли убитых…

Век Сталина учил в школе — так вот сынок: жар и шок

В схожий век жили мы с твоей мамою, брат на брата побег — отлег жар от щек…

Жили мы с твоей мамой, тебя любя, ты смеялся и спал отвратительно…

Засыпал между нами, но не найдя сна — с нас перенял: от родителей

Нежелание спать, как желание не быть сломленным сном насекомым

И желание — вспять, несживание с бытовым, но природным законом

Несживание с нормами, с бытом, со стандартом, с рутиной болотной

Несживание с войнами сытых и с ужасною смертью голодных!

Несживание с образом свиты, лишь свободы желание, знамя

Воли, слов нанесенных на свиток — от того ты не спал между нами!

Уже там, еще не было года, ты — убивал в себе однообразие

Уже там, отрицал моду: в комнате — все закрыли, а ты открыл глазики!

Уже там: после школьных уроков унижали его старшеклассники

Все глаза опустили, замолкли…

Все закрыли, а ты открыл глазики!

И закрыл его, став перед ними, от волнения сердце забилось

Из-за крыл твоих лебединых, он смотрел… Старшеклассников было

Всего двое, а вас целый класс, но вы боялись: они же большие!

Всего двое, о крыльях сейчас я: с ними больше, душою пошире

Будешь, если отбросишь все страхи и сомнения все перед бранью!

Будет очень непросто не стратить, но легко будет избежать раны

И остаться в углу, не заметив… Нет заметив!

Но молча, за это Крылья вглубь прорастут!

Разве эти раны меньше получаться?!

Лекарь

Эти раны не сможет заштопать — это не в человеческих силах!

Может спросишь меня

ты: за что пап?

за молчание?

где справедливость?

Нет не спросишь!

Не вздумаешь даже о таком моей крови покамест!

Туфли —босым!

Голодным — кашу!

Горлу — ком, если худо, но встанешь!

И закроешь крылами-плечами после всех, кто слабее, кто мельче

И накормишься нами сначала, после сам себя, после семейство

Свое и дитя, что от Бога будет послано вам, как ты нам был…

Будет страшно и сложно, в итоге — станешь папой, как папа стал папой!

Будет страшно и сложно, но мы есть, те кто любит тебя и не бросит

И однажды появится сын ли, дочь ли, к сроку появится проседь

У меня на висках — я побреюсь, буду лысый и модный дедуля!

Я люблю тебя сын и

надеюсь: тебе в комнате с мамой не дует…

Өскенде – сонда мені оқисың, ол уақытты тездетпейміз

Өскенде – деп баса айтамын, оған тұрмайды, балам, сенесің

Өмір сүріп, тыныс алғанша, кездейсоқ жазыңыз, сеніміңізді сақтамаңыз, күшпен инвестициялаңыз ...

Өтірікке, бірінші арсыздыққа, бірінші ұнатпауға, өтірік досқа...

Бәрін ұмыту үшін түнде келмеген ұйықтау үшін өмір сүріп, мәңгі ұйықтап кету үшін...

Тірі - бұл белгі оның сыбырлағанын білдіреді: сен, балам, бұл сәт өз жасына жетті

Жаппа, үшеу... Балғамен ви-шаңғыны көру үшін өмір сүр, ар – өз мүддесінен...

Ішіндегінің бәрі қайнасын, өртенсін!

Керемет жылдамдықпен өмір сүріңіз!

Тікелей эфир - бірінші рет қараңыз.

қан, сенің көзім қайда?

Өмір сүр – өт, бірақ жамандықты жасыра білме – абыроймен тұра біл!

Өмір сүріңіз - бізге емес, бізге айқайлаңыз!

бізді түсінбе!

сенікі!

Тікелей өмір сүріңіз - елестетілген беттерден, қараңғылық алдында түндерден, қиыншылықтар алдында достардан өтіңіз!

Өмір сүріңіз - сәтсіздік жолын ұмытыңыз!

Сәттілік солардан тұрады қымбаттым!

Өмір сүріңіз - жөтелді, жылауды және қышуды ұмытыңыз, сұлулықта, сіз барлық меңдерді есте сақтайсыз ...

Тірі – иә, мен алмаған бол, қарт жетпеген жерге жет!

Әріптерге дейін өсіңіз, менің буынымды қабылдап, парақтарыңызға сындырыңыз!

Түнде арман кездеспесе, мен сенімен жұмыс істемеймін

Ал, балам, күн шықпай тұрғанда, сәуле де қуанғанда

Сіз тіпті орманда және сол орманда жүргенде де боласыз: ит те, саяхатшы да жоқ.

Жандар - онда менің баспалдағым - парақтағы барлық әріптерді көзге тастаңыз!

Лақтыр - мен саған бергеннің бәрін губкамен сіңдір, балам, сіңір!

Лақтырыңыз - сіңіріңіз, ғибадатхана қағып кетсін, өйткені мұнда бәрі - ішу - құпия

Жат адамдардан туыстар ғана бәрін түсінеді - жанның жанға қол созатын құпиясын!

Әкеге өмір сыйла: Мен сенмін, сен өзіңсің, жанға жан, Әкедей бала ғой!

Мен бұл баспалдақты көктен түсіремін, бірақ қаламды күшпен алуды талап етпеймін

Бұл баспалдақ бұдан жақсы болуы мүмкін емес еді!

Менің кезімде, әр ақымақ жазған

Және ол өз әрекеттерімен мақтанды, оның өлеңінде басқа тауықтарға қорлық көрсетті

Барлығы түтін!

Уақыт - орыстар соғыс жолында бізге қарсы шықты!

Дәлірек айтсақ, әміршінің шұңқыры болды, кеше бірін-бірі өлтірді

Не күшті, мен олардың қай жерде біріктірілгенін білмеймін ...

Бөлінген, Өрт есебінде ұмытылған

Өлгендерді жоғалтты ...

Сталиннің ғасыры мектепте сабақ берді - міне, ұлы: безгегі мен шок

Дәл осындай заманда анаңмен бірге тұрдық, інісі қашып ағайын – жақтың ыстығы басылды...

Біз сенің анаңмен бірге тұрдық, сені жақсы көрдік, сен күліп, жиіркеніп ұйықтадың ...

Арамызда ұйықтап қалды, бірақ ұйқы таппай, бізден: ата-анасынан алды

Ұйқысы бұзылған жәндік болмауды қалау сияқты ұйықтағысы келмеу

Ал қалау - кері, күнделікті өмір сүрмейтін, бірақ табиғи заңдылық

Нормалармен, күнделікті өмірмен, стандартпен, батпақты күн тәртібімен өмір сүрмеу

Тойғандардың соғыстарымен және аштардың сұмдық өлімімен өмір сүрмеу!

Ретиненттің бейнесімен өмір сүрмейтін, тек еркіндік тілегі, ту

Уилл, шиыршыққа жазылған сөздер – сондықтан да арамызда жатпадың!

Қазірдің өзінде, әлі бір жыл болған жоқ, сіз өзіңіздегі монотондылықты өлтірдіңіз

Қазірдің өзінде ол сәнден бас тартты: бөлмеде - бәрі жабылды, ал сен көзіңді аштың!

Қазірдің өзінде: мектептегі сабақтардан кейін оның жоғары сынып оқушылары оны қорлады

Барлық көздер төмен түсіп, үнсіз қалды ...

Барлығы жабылды, ал сен көзіңді аштың!

Ал ол солардың алдында тұрып, жүрегі толқып соғып, оны жапты

Сенің аққу қанатыңның арқасында ол қарады... Жоғары сынып оқушылары бар екен

Тек екеуі, ал сіз бүкіл сыныпсыз, бірақ сіз қорқасыз: олар үлкен!

Тек қана екі, қанат туралы қазір мен: олармен көбірек, кеңірек жанмен

Ұрысудан бұрын барлық қорқыныш пен күмәнді тастасаңыз, сіз жасайсыз!

Оны ысырап етпеу өте қиын болады, бірақ жарақаттанудың алдын алу оңай болады

Ал байқамай бұрышта қал... Байқамай!

Бірақ үнсіз, өйткені бұл Қанаттар тереңде өседі!

Бұл жаралар азаймаса?!

емші

Бұл жаралар жазыла алмайды - бұл адамның қолында емес!

Менен сұрай аласыз ба

сен: неге әке?

үнсіздік үшін?

әділдік қайда?

Жоқ, сұрамаңыз!

Менің қаным туралы әлі ойламайсың!

Аяқ киім - жалаң аяқ!

Аш - ботқа!

Тамақ - кесек, егер ол нашар болса, бірақ тұрасың!

Кім әлсіз, кім кішірек болса, соны қанатты иықпен жабасыз

Өзіңнен кейін, отбасынан кейін бізді бірінші тамақтандыр

Оның өз баласы мен баласы Құдайдан сізге жіберілетіні сияқты, сіз бізге ...

Бұл қорқынышты және қиын болады, соңында - әке әке болғандай, сіз әке боласыз!

Бұл қорқынышты және қиын болады, бірақ біз, сізді жақсы көретін және кетпейміз

Бір күні ұл туады, қызы шығады, уақыт өте ағарған шаш пайда болады

Менің храмдарымда - мен қырынамын, мен таз және сәнді ата боламын!

Мен сені жақсы көремін ұлым және

Бұл сізді анаңызбен бірге бөлмеде жарып жібермейді деп үміттенемін...