Ветерок - Артём Лоик

Дуй ветерок!

Я бегу,

Но не от тебя, а на тебя!

Дуй ветерок в мою грудь

Разгорится пламя тогда!

Ду-у-у-уй…

Ду-у-у-уй…

Ду-у-у-уй…

Ну, а хули, если мир не изменили мы

Куда нас завели дороги и извилины, —

Там ничего не оказалось, только комната

В которой страшная картина с грустным клоуном

Ну, а хули, если мир на нас плевать хотел

Куда нас завели постели с вереницей тел, —

Там ничего не получилось, там за стенками

В которой страшная картина или зеркало…

Ну, а хули, если мир, где мемы — фресками

Куда нас завели Толстые c Достоевскими —

Там ничего не объяснилось, — нету окон там

Там только зеркало с невменяемым хохотом

Ну, а хули, если мир такой пластмассовый

Куда нас завили отказы пополнять пласт массовый —

Кому греметь браслетами, кому свобода и дыра

Где только зеркало, в котором наивный дурак

И уже не рэп — сука, рок

Рою…

Рока вам дают сахарок

В строю

Подставляюсь гордо под дуло

Чё-то сильно с гор-то подуло!

Ду-у-у-уй…

Ду-у-у-уй…

Ду-у-у-уй…

А, может, мир не нужно изменять, — попутал ты

Ведь объяснять квадрат Малевича в кругу толпы

Может такой же круглый идиот, точне шут

Когда летишь с обрыва нужен не совет, а парашют

А, может он у каждого, — его время придет

Ведь только наглотавшись грязи, ты захочешь мед

Ведь только полюбив однажды, — ты узнаешь боль

Ведь только умерев от жажды, — тебе скажут пой

А, может мир наш объясняем только мемами

Когда каждый второй Цой со своими переменами

Каждый третий — пророк, каждый пятый — король

Каждый первый, первый и последний, — «последний герой»

Кто задает вопросы, — вовремя найдет ответы

Ведь если против ветра, — все твои слова на ветер

Их слышал только ты, а значит пел их не для всех

Вот почему в огромном зеркале тогда услышал смех

И знаю — всё напрасно, но губы

Поют и разгараются угли…

И так же подставляюсь упрямо

Чтобы вы заметили пламя!

Ду-у-у-уй…

Ду-у-у-уй…

Ду-у-у-уй…

Жел соғады!

Мен жүгіріп бара жатырмын,

Бірақ сенен емес, саған қарай!

Кеудеме жел соғып

Сонда жалын тұтанады!

Ду-о-о-о...

Ду-о-о-о...

Ду-о-о-о...

Жарайды, егер біз әлемді өзгертпесек

Жолдар мен бұрылыстар бізді алып кеткен жерде, -

Онда ештеңе жоқ, тек бір бөлме болды

Қайғылы сайқымазақпен қорқынышты сурет

Жарайды, блять, егер дүние бізге немқұрайлы қарамаса

Денелері бар кереуеттер бізді қайда апарды, -

Ол жерде, қабырғалардың артында ештеңе болған жоқ

Қандай қорқынышты сурет немесе айна ...

Жарайды, егер мемдер қабырға суреттері болатын әлем болса

Толстойлар мен Достоевскийлер бізді қайда апарды?

Онда ештеңе түсіндірілмеді - терезелер жоқ

Жынды күлген айна ғана бар

Жарайды, егер әлем пластикалық болса

Жаппай су қоймасын толтырудан бас тарту бізді қайда апарды?

Білезік кімге сылдырлатады, кімге еркіндік пен саңылау

Аңғал ақымақ болатын жалғыз айна қайда

Енді рэп емес - қаншық, рок

Рой…

Рока сізге қант береді

Қызметте

Мен бөшкенің астында мақтанышпен тұрмын

Таулардан бірдеңе қатты соқты!

Ду-о-о-о...

Ду-о-о-о...

Ду-о-о-о...

Әлде дүниені өзгертудің қажеті жоқ шығар, – деп алдадың

Өйткені, қалың топтың ортасында Малевичтің алаңын түсіндіру

Мүмкін баяғы дөңгелек ақымақ, әзілкеш сияқты

Жардан ұшқанда кеңес емес, парашют керек

Және бұл әркімде бар шығар - оның уақыты келеді

Өйткені, кірді жұтқаннан кейін ғана бал келеді

Өйткені, бір-ақ рет ғашық болған соң, азапты білесің

Өйткені, шөлдеп өлсең ғана ән айт дейді

Мүмкін біздің әлем тек мемдер арқылы түсіндіріледі

Әр секунд сайын Чой өзгерістерімен

Әрбір үшінші – пайғамбар, әрбір бесінші – патша

Әрбір бірінші, бірінші және соңғы «соңғы батыр»

Кім сұрақ қойса, уақыт өте келе жауабын табады

Өйткені, желге қарсы болса - барлық сөздеріңіз желге

Оларды тек сіз естідіңіз, яғни сіз оларды барлығына арнамағансыз

Сондықтан үлкен айнада мен күлгенді естідім

Ал мен мұның бәрі бекер екенін білемін, бірақ ерін

Көмірлер ән салып, жанады ...

Және дәл солай қыңырлықпен ауыстырамын

Сіз жалынды байқағаныңыз үшін!

Ду-о-о-о...

Ду-о-о-о...

Ду-о-о-о...