В погоне за белой тенью - Аркона

Светом неистовым, силой незримою

Словно плотно за горло держит петля

Как одинокого странника, страстно манимого

Луч маяка направляет меня

Я слышу, как трепещет земля

Бросившись в омуты грез, не владея собой

Следую свету того маяка

В то же мгновенье поглощенного тьмой

Ближе, ближе к призрачному свету

Мы спасенье ищем в очертаньях силуэта

Мы — ловцы иллюзий в облике забвенья

Искушенные

В погоне за белой тенью

…Тень, что никогда не будет освещена.

Как черна та долина, темны ее воды

Ложным светом манимые, беленой опьяненные

Мы дрейфуем, на тропе к маяку на другом конце мира

Оставаясь потерянными и покаёнными!

Ближе, ближе к призрачному свету

Мы спасенье ищем в очертаньях силуэта

Мы — ловцы иллюзий в облике забвенья

Искушенные

В погоне за белой тенью

Құтырған сәулемен, көзге көрінбейтін күшпен

Тамағына мықтап ілмек ұстағандай

Жалғыз қыдырғандай, құмарлықпен тартады

Маяк сәулесі маған бағыт береді

Мен жердің дірілдегенін естимін

Ие емес, армандардың бассейндеріне асығу

Мен сол шамшырақтың жарығына еремін

Дәл осы сәтте қараңғылық жұтылды

Жақынырақ, елес жарыққа жақынырақ

Біз силуэттің контурларынан құтқаруды іздейміз

Біз ұмыту кейпіндегі иллюзияларды ұстаушылармыз

Күрделі

Ақ көлеңкені қуып

... Ешқашан жарық түспейтін көлеңке.

Бұл алқап қандай қара, суы қараңғы

Жалған сәулеге тартылған, мас күйінде ағартылған

Біз әлемнің арғы жағындағы маякқа апаратын соқпақпен келе жатырмыз

Жоғалған және өкінетін болып қалды!

Жақынырақ, елес жарыққа жақынырақ

Біз силуэттің контурларынан құтқаруды іздейміз

Біз ұмыту кейпіндегі иллюзияларды ұстаушылармыз

Күрделі

Ақ көлеңкені қуып