Целуя жизнь - Аркона

Целуя жизнь

Тонув в объятьях ветра

Слепой не видит пустоту

В пучине света

В россыпи грез

Утопающих в пасти зверя

Не ведан путь

В немую тьму за замкнутой дверью

Силуэты душ лишь ползут через глушь

Хладно тронет уста поцелуй старой девы

Улетая в бесконечную высь

В глубине утопая

В пляске вечного сна

Застывая

Разлученный с землей

Обрученный с невестою — тьмой

В черной шали ее засыпая

Средь блуждающих душ

Ты узнаешь себя

Оттолкнувшись от тверди

Убежишь, улетишь в никуда наяву

Средь холодных огней

Пав в объятия смерти

Танец на костях

В суете маскарада

Маску бытия

Жизнь и смерть держат рядом

В сомкнутых руках

Седовласый шаман

Чертит путь новорожденных душ

Вечно мертвых костей сколом

Жнец не дремлет

Пожиная созревшую рожь

Очертивши серпом коло

Свет и тьма сотрут главу

Когда забвенья жрец откроет свой чертог

Страж миров, седой творец

Расправит длань на перепутье двух дорог

Вечность дарит смерть

Возрождение чрез вихрей круговерть

Горести боль — наш безудержный страх

Ведь не плачет палач о наших костях

Черное платье, белое платье

Кружатся из года в год

То две сестры, повинуясь усладе

Древний ведут хоровод

Вечностью родны сестры вселенной

Ранящий души их глас

Словно наполненный смехом надменным

Он пронесется сквозь нас

Ясное Солнце — белое платье, черное — лико Луны

Небо с землею над их главами

Колом объединены

Над мирозданьем верша равновесие

В мире, где множество нас

Рука об руку, сестры вселенной

Кружат обрядовый пляс

Мара, соблазняя предсмертную стать

Обнажает пред жертвой свой стан, во чрево свое забирая

То великая суть: ожидая ложе предсмертное

В подсознании слышишь ты плач

Вновь рожденной души

Ведь рождение есть смерть, а смерть есть рождение

В вечном омуте времени, пелене суеты

В маскараде жизни смерти искушение

Коловращение

Оглушающим эхом

Отзывается хохот сестер

В череде бытия

Сменяя веху

Суетный взор

Озаряя покосы

Жаждет семя пустить

Лишь доколе земля не остыла

Времени мор

Смерти сточены косы

Голодны же погосты

В предвкушении сытого пира

Свет и тьма сольются вновь

Когда забвенья жрец исполнит свой зарок

Страж миров, седой творец

Прядет златую нить по колее дорог

Выжидая срок

Целуя жизнь

В пляске вечного сна утопая

Погружаясь во тьму

В белой шали ее засыпая

Средь холодных огней

Оттолкнувшись от тверди

Целуешь жизнь устами смерти

Целуешь жизнь устами смерти.

Целуя жизнь….

Черное платье, белое платье

Кружатся из года в год

То две сестры, повинуясь усладе

Древний ведут хоровод.

Вечностью родны сестры вселенной

Ранящий души их глас

Словно наполненный смехом надменным

Он пронесется сквозь нас

Ясное Солнце — белое платье, черное — лико Луны.

Небо с землею над их главами

Колом объединены

Над мирозданьем верша равновесие

В мире, где множество нас

Рука об руку, сестры вселенной

Кружат обрядовый пляс.

сүю өмір

Жел құшағында батып кету

Соқырлар бос жерлерді көрмейді

Жарықтың тұңғиығында

Армандардың шашырауында

Аңның иегіне батып кету

Жолы белгісіз

Жабық есіктің ар жағындағы үнсіз қараңғыда

Жандардың сұлбалары тек шөл далада өтеді

Кәрі қыздың сүйген ерніне суық тиеді

Шексіз аспанға ұшады

Тереңдікте батып кету

Мәңгілік ұйқының биінде

мұздату

Жерден бөлінген

Келінге құда түскен – қараңғылық

Қара орамалмен ұйықтап кету

Қаңғып жүрген жандардың арасында

өзіңді танисың

Көк аспаннан итермелеу

Қашыңыз, шын мәнінде ешқайда кетпеңіз

Суық оттардың арасында

Өлім құшағына түсті

Сүйектерде билеу

Маскарадтың қарбаласында

Болудың маскасы

Өмір мен өлім жақын

Жабық қолдарда

сұр шашты бақсы

Жаңа туған жандардың жолын салады

Мәңгілік өлі сүйектер сынған

Орақшы ұйықтамайды

Піскен қара бидайды жинау

Орақпен қазықтың сызу

Жарық пен қараңғылық басын өшіреді

Діни қызметкер ұмытылған кезде өз бөлмесін ашады

Дүниелердің қамқоршысы, бозбала жаратушы

Екі жолдың қиылысында қолын созыңыз

Мәңгілік өлім әкеледі

Құйынды құйын арқылы жаңғыру

Қайғы ауруы - біздің шектеусіз қорқынышымыз

Өйткені, жазалаушы біздің сүйегімізді жылатпайды

Қара көйлек, ақ көйлек

Жылдан жылға айналады

Сол екі әпке, рахаттана мойынсұнып

Ежелгі адамдар дөңгелек биді басқарады

Ғаламның әпкелері мәңгілікке байланысты

Олардың жанын жаралаған дауысы

Тәкаппар күлкіге толғандай

Ол бізді басып өтеді

Ашық күн – ақ көйлек, қара – ай беті

Аспан мен жер бастарының үстінде

үлес біріктірілді

Ғаламға тепе-теңдік әкелу

Біз көп болатын әлемде

Қол ұстасып, Ғаламның апалары

Салттық биді айналдырыңыз

Мара, өлім төсегін азғыруда

Ол жәбірленушінің алдында лагерін ашады, оны құрсағына алады

Міне, ұлы мән: өлім төсегін күту

Подсознаниеде сіз жылауды естисіз

Жаңа туған жан

Өйткені туу – өлім, өлім – туу

Мәңгілік уақыт құйынында, Бостандықтың кебіні

Өлім азғыруының маскарадында

Айналу

саңырау жаңғырық

Әпкелердің күлкілері жаңғырық

Өмір желісінде

Маңызды кезеңді өзгерту

Бос көзқарас

Шабуды жарықтандыру

Тұқым шығаруға құштар

Жер салқындағанша

зиянкестер уақыты

Ажалдың орақтары сығымдалған

Зираттар аш

Толық мереке қарсаңында

Жарық пен қараңғылық қайтадан қосылады

Діни қызметкер ұмытылған кезде өз антын орындайды

Дүниелердің қамқоршысы, бозбала жаратушы

Жолдардың шұңқырында алтын жіп иіреді

Мерзімді күту

сүю өмір

Мәңгілік ұйқының биіне батып

Қараңғылыққа түсу

Ақ орамалмен ұйықтап кету

Суық оттардың арасында

Көк аспаннан итермелеу

Өлімнің ерінімен өмірді сүйесің

Өлімнің ерінімен өмірді сүйесің.

Өмірді сүйіп...

Қара көйлек, ақ көйлек

Жылдан жылға айналады

Сол екі әпке, рахаттана мойынсұнып

Ежелгі адамдар дөңгелек биді басқарады.

Ғаламның әпкелері мәңгілікке байланысты

Олардың жанын жаралаған дауысы

Тәкаппар күлкіге толғандай

Ол бізді басып өтеді

Мөлдір Күн – ақ көйлек, Қара – Айдың беті.

Аспан мен жер бастарының үстінде

үлес біріктірілді

Ғаламға тепе-теңдік әкелу

Біз көп болатын әлемде

Қол ұстасып, Ғаламның апалары

Олар ғұрыптық биді айналдырады.