Ой, печаль-тоска - Аркона

Ой, печаль-тоска, ой, кручинушка,

Как с тобою я, да обвенчана.

Да обвенчана с горькою судьбой.

Не дает любовь обрести покой.

Боль глубокая — не достать до дна

У любви моей молода жена

Где стоит роса, там легла слеза

Пала на землю русая коса

Падал рушничок, что дарила мать.

Уж не суждено мне женою стать.

Стоя на холме, я прошу тебя:

Унеси меня, река мутная!

Вновь сдавило грудь страшной силою.

Затянул Стрибог песнь унылую.

Сердце дрогнуло, болью ранило,

Тело бренное в воду кануло.

А во той реке не сносить на дне

Душу родову, что живет во мне.

Ой, печаль-тоска, ой, кручинушка,

Как с тобою я, да обвенчана.

О, мұңды аңсау, о, кручинушка,

Сіз сияқты, иә, мен үйленгенмін.

Иә, ащы тағдырға үйленген.

Махаббаттың тыныштық табуына жол бермейді.

Ауыруы терең – түбіне жете алмайды

Менің махаббатымның жас әйелі бар

Шық бар жерде көз жасы жатыр

Аққұба орақ жерге құлады

Анам берген орамал құлап қалды.

Маған енді әйел болу жазылмаған.

Төбеде тұрып мен сенен сұраймын:

Мені алып кет, лай өзен!

Жан түршігерлік күшпен тағы да кеудесін қысты.

Стрибог мұңды ән айтты.

Жүрегі дірілдеп, ауырды,

Өлген дене суға батып кетті.

Ал ол өзенде түбінде бұзба

Менде өмір сүретін жанды дүниеге әкелемін.

О, мұңды аңсау, о, кручинушка,

Сіз сияқты, иә, мен үйленгенмін.