My Name Is Lisa Kalvelage - Ani DiFranco

My name is Lisa Kalvelage, I was born in Nuremberg

And when the trials were held there nineteen years ago

It seemed to me ridiculous to hold a nation all to blame

For the horrors that the world did undergo

A short while later when I applied to be a G. I. bride

An American consular official questioned me He refused my exit permit, said my answers did not show

I’d learned my lesson about responsibility.

Thus suddenly I was forced to start thinking on this theme

And when later I was permitted to emigrate

I must have been asked a hundred times where I was and what I did

In those years when Hitler ruled our state

I said I was a child or at most a teen-ager

But that only extended the questioning

They’d ask, where were my parents, my father, my mother

And to this I could answer not a thing.

The seed planted there at Nuremberg in 1947

Started to sprout and to grow

Gradually I understood what that verdict meant to me When there are crimes that I can see and I can know

And now I also know what it is to be charged with mass guilt

Once in a lifetime is enough for me No, I could not take it for a second time

And that is why I am here today.

The events of May 25th, the day of our protest,

Put a small balance weight on the other side

Hopefully, someday my contribution to peace

Will help just a bit to turn the tide

And perhaps I can tell my children six

And later on their own children

That at least in the future they need not be silent

When they are asked, «Where was your mother, when?»

Менің                    Калвеладж              Нюрнберг      туған       |

Ал он тоғыз жыл бұрын сол жерде соттар өткенде

Бір ұлтты кінәлау маған күлкілі болып көрінді

Әлем бастан өткерген сұмдықтар үшін

Біраз уақыттан кейін мен Г.И. келін болуға өтініш бергенімде

Американдық консулдық ресми қызметкер маған күмәнданған, ол менің кетуден бас тартты, менің жауаптарым көрсетілмегенін айтты

Мен жауапкершілік туралы сабағымды                                                                                                   Жауапкершілік

Осылайша кенеттен мен осы тақырыпта ойлануға мәжбүр болдым

Кейінірек мен көшіп кетуге рұқсат етілсе

Мені жүз рет сұрағаным керек, мен не істедім және не істедім

Гитлер біздің мемлекетті басқарған сол жылдары

Мен бала кезімде немесе жасөспірім кезімде дедім

Бірақ бұл сұрақты ұзартты

Олар менің ата-анам, әкем, анам қайда деп сұрайтын

Ал          ештеңе  жауап айта алмадым.

Тұқым 1947 жылы Нюрнбергте егілді

Өсіп, өсе бастады

Бірте-бірте мен бұл үкім шығарғанын түсіндім, мен көре аламын және біле аламын

Ал енді мен оның жаппай кінәсі үшін не қажет екенін білемін

Өмір бойы өмір сүргенде, мен үшін жеткілікті, мен оны екінші рет ала алмадым

Міне, сондықтан мен бүгін осындамын.

25 мамырдағы оқиғалар, біздің наразылық күні

Екінші жағына кішкене теңгерім салмағын қойыңыз

Бір күні менің бейбітшілікке үлесім болады деп үміттенемін

Бұл жағдайды өзгертуге аздап көмектеседі

Мүмкін мен балаларыма алтауын айта аламын

Ал кейінірек өз балалары

Кем дегенде, болашақта оларға үндемеу керек

Олардан «Анаң қайда, қашан болды?» деп сұрағанда.