La canzone di aengus, il vagabondo - Angelo Branduardi

Fu così che al bosco andai

Chè un fuoco in capo mi sentivo

Un ramo di nocciolo io tagliai

Ed una bacca appesi al filo

Bianche falene vennero volando

E poi le stelle luccicando

La bacca nella corrente lanciai

E pescai una piccola trota d’argento

Quando a terra l’ebbi posata

Per ravvivare il fuoco assopito

Qualcosa si mosse all’improvviso

E col mio nome mi chiamò

Una fanciulla era divenuta

Fiori di melo nei capelli

Per nome mi chiamò e svanì

Nello splendore dell’aria

Sono invecchiato vagabondando

Per vallate e per colline

Ma saprò alla fine dove e’andata

La bacerò e la prenderò per mano;

Cammineremo tra l’erba variegata

Sino alla fine dei tempi coglieremo

Le mele d’argento della luna

Le mele d’oro del sole

Осылайша мен орманға бардым

Менің басымда қандай отты сезіндім

Мен кескен жаңғақ бұтағы

Ал жіпке ілулі тұрған жидек

Ақ көбелектер ұшып келді

Сосын жұлдыздар жымыңдайды

Мен лақтырған ағымдағы жидек

Ал мен кішкентай күміс форель ұстадым

Мен оны жерге қойған кезде

Ұйқысыз отты жандандыру үшін

Кенет бірдеңе қозғалды

Ал ол мені атыммен атады

Қыз болып кетті

Шашта алма гүлдейді

Ол мені атымен шақырып, жоғалып кетті

Ауаның әсемдігінде

Қаңғып жүріп қартайдым

Алқаптар мен төбелер үшін

Бірақ соңында оның қайда кеткенін білетін боламын

Мен оны сүйіп, қолынан аламын;

Алуан шөптердің арасында жүреміз

Ақырзаманға дейін түсінеміз

Айдың күміс алмалары

Күннің алтын алмалары