L'uomo e la nuvola - Angelo Branduardi

Sedeva il pescatore

all’ombra della vela,

lenta scivolava la barca

sopra il fiume,

lungo le due rive

solo alberi fioriti

mentre si smarriva

e dimenticava il tempo del suo viaggio…

Sereno navigava

quando all’improvviso

il fiume si nascose in una gola scura

e si fece notte

sin che il monte non si apr

e gli apparve allora

fra le nuvol, sconosciuta una pianura…

L’isola, sconosciuta l’isola

ora la vedeva… cos vicina.

Ed il fiume allora

lui felice risal

certo di potere

ritrovare un giorno la traccia del suo viaggio…

All’ombra della vela

sedeva il pescatore,

lasciando scivolare la barca lungo il fiume,

ma la via per l’isola

lui non seppe ritrovare,

mentre navigava

sempre pi svaniva il ricordo del suo viaggio…

L’isola, sconosciuta l’isola

ora la vedeva… cos vicina.

Балықшы отырды

желкеннің көлеңкесінде,

қайық баяу жүзді

өзеннің үстінде,

екі жағаның бойында

тек гүлденген ағаштар

ол адасып кеткендей

және саяхат уақытын ұмытып кетті ...

Серена жүзді

кенеттен

өзен қараңғы шатқалға тығылды

және түн түсті

тау ашылғанға дейін

және бұл оған сол кезде көрінді

бұлттардың арасында белгісіз жазық ...

Арал, арал белгісіз

енді ол оны... өте жақын көрді.

Ал содан кейін өзен

ол қуана көтерілді

күшіне сенімді

бір күні оның сапарының ізін табады ...

Желкеннің көлеңкесінде

балықшы отырды,

қайықтың өзеннен сырғып кетуіне мүмкіндік беру,

бірақ аралға апаратын жол

таба алмады,

ол жүзіп жүргенде

оның сапары туралы естелік барған сайын өшіп қалды ...

Арал, арал белгісіз

енді ол оны... өте жақын көрді.