Il cappelo a sonagli - Angelo Branduardi

Mentre il buffone camminava il giardino immobile restava;

La sua anima pregò di posarsi alla sua finestra

Ed i gufi cominciarono a chiamare

Quando l’anima si levo`, vestita in blu

La sua parola era saggia al pensiero

Di quel suo passo calmo e leggero.

così leggero

Ma la regina non le diede ascolto, si avvolse nella sua camicia

Le pesanti imposte tirò a se ed il chiavistello abbassò

Ed il suo cuore lui prego` di andare a lei

Quando i gufi cessarono di chiamare;

In una rossa veste palpitante

Lui cantò per lei oltre la soglia… oltre la soglia

Dolce la sua parola era al sogno di quella chioma ondeggiante;

Ma dal tavolo lei prese il ventaglio e lo fece volare via

Ed allora il buffone pensò

«io ho il mio cappello a sonagli

Sino a lei io lo manderò

Ed allora poi io morirò… poi morirò.»

Quando al mattino divenne bianco

Lasciò il cappello davanti ai suoi passi

Ed in seno a lei se lo ripose

Sotto la nuvola dei capelli

Una canzone gli cantarono le sue labbra

Sinchè le stelle non crebbero nell’aria

Lei aprì la sua porta e la finestra

L’anima e il cuore lei fece entrare… li fece entrare

Quello rosso venne alla sua destra

Quella blu alla sua sinistra

Facevano un rumore come di grilli

Un chiacchierio dolce e saggio

I suoi capelli erano un fiore ancora chiuso

Quiete d’amore era ai suoi piedi… era ai suoi piedi

Ақымақ жүргенде бақ қимылсыз қалды;

Оның жаны терезеге түсуді өтінді

Ал үкілер шақыра бастады

Көгілдір киінген жан көтерілгенде

Оның сөзі ақылға қонымды болды

Оның сол сабырлы да жеңіл қадамынан.

сондай жеңіл

Бірақ патшайым оны тыңдамады, ол көйлегіне оранып алды

Ауыр жапқыштар көтеріліп, ысырма төмендеді

Ал оның жүрегі оған баруын өтінді

Үкілер шақыруды тоқтатқанда;

Қып-қызыл халатта

Ол оған босағадан... табалдырықтан ән айтты

Оның сөзі тәтті еді сол толқынды шаштың арманына;

Бірақ ол үстелден желдеткішті алып, оны ұшырып жіберді

Сосын ақымақ ойланды

«Менің шляпам бар

Мен оны сізге жіберемін

Содан кейін мен өлемін ... содан кейін өлемін ».

Таңертең ағарған кезде

Қалпағын аяқ ізінің алдына қалдырды

Және оны оның қойнына қойды

Шаш бұлтының астында

Оның аузынан ән шырқалды

Жұлдыздар ауада өскенше

Ол есік пен терезені ашты

Ол өзінің жаны мен жүрегіне жол берді ... ол оларды ішке кіргізді

Қызыл оның оң жағына келді

Оның сол жағындағы көк

Олар крикет сияқты шу шығарды

Тәтті және ақылды сұхбат

Оның шашы әлі жабық гүл еді

Махаббат тыныштығы оның аяғында болды ... оның аяғында болды