Barbriallen - Angelo Branduardi

Già cadevano le foglie…

Presagio dell’autunno

Colpito al cuore, Sir John comprese

Di amare Barbara Allen

Mandò il suo servo giù in città

A bussare alla sua porta:

«È il mio signore che ora ti invoca

Se tu sei Barbara Allen»

Lei lentamente lo segui

Sino al suo capezzale

Ma quando lo vide, così pallido in volto

Disse: «Tu stai morendo»

«Sono malato, molto malato

Ed è per te che soffro»

«Non farò nulla per curare il tuo cuore

Che ora pianga sangue

Ma non ricordi, non ti ricordi

Quand’ero io a cercarti

Ed ebbro di vino di me tu ridevi

Sprezzando Barbara Allen»

«Non provo pena per questo tuo cuore

Che ora piange sangue»

Lui volse il capo contro il muro

La morte alle sue spalle:

«Addio amici, addio per sempre

Mia cara Barbara Allen

Nascondo un panno sotto il mio capo

Un pegno del mio amore

Intriso del sangue del mio povero cuore

Datelo a Barbara Allen»

Lei lentamente si girò

Lo sguardo oltre la porta:

«Sarò crudele ma devo lasciarti

Vedo la morte entrare»

Ma camminò appena un miglio

Suonava la campana

Ad ogni rintocco: «Sventura-diceva-

Povera Barbara Allen!»

Suo padre allora la chiamò:

«Puoi prenderlo se l’ami»

«È tardi, padre, ormai troppo tardi

Lui giace in una bara»

Sua madre allora la chiamò:

«Puoi prenderlo se l’ami»

«È tardi, madre, ormai troppo tardi

Il mio cuore si è spezzato»

«O madre, madre preparami il letto

Che sia soffice e stretto

Se oggi il mio cuore è morto per me

Io morirò d’amore

O padre, padre preparami il letto

Che sia soffice e stretto

Se oggi il mio amore è morto per me

Io morirò domani»

Barbara Allen ora riposa

Sir John giace al suo fianco…

Dal cuore di john è nata una rosa

Barbara Allen è un rovo

Sono cresciuti, cresciuti alti

Nel vecchio cimitero

Per sempre avvinti in un nodo d’amore

La rosa avvolge il rovo

Жапырақтары түсіп жатыр еді...

Күздің белгісі

Жүрекке оқ тигенін сэр Джон түсінді

Барбара Алленді жақсы көру

Ол қызметшісін қалаға жіберді

Оның есігін қағу үшін:

«Қазір сізді шақырып жатқан менің мырзам

Егер сіз Барбара Аллен болсаңыз »

Ол ақырын оның соңынан ерді

Төсек басына дейін

Бірақ ол оны көргенде, беті бозарып кетті

Ол: «Сен өліп жатырсың» деді.

«Мен ауырып тұрмын, қатты ауырып тұрмын

Мен сен үшін азап шегемін»

«Мен сенің жүрегіңді емдеу үшін ештеңе істемеймін

Енді қан жылаймыз

Бірақ есіңде жоқ, есіңде жоқ

Мен сені іздеп жүргенімде

Ал сен шарапқа мас болып маған күлдің

Барбара Алленді жек көру »

«Мен сенің бұл жүрегіңді аямаймын

Енді қан жылап тұрған не?

Ол басын қабырғаға бұрды

Оның артындағы өлім:

«Қош бол достар, мәңгі қош бол

Менің қымбатты Барбара Аллен

Басымның астына шүберекті жасырамын

Менің махаббатымның кепілі

Бейшара жүрегімнің қанына малынған

Оны Барбара Алленге беріңіз »

Ол ақырын бұрылды

Есіктің арғы жағына қарап:

«Мен қатыгез боламын, бірақ мен сені тастап кетуім керек

Мен өлімнің кіріп жатқанын көремін »

Бірақ ол бір миль әрең жүрді

Қоңырау соғылды

Әр соққыда: «Қасіретті ол

Бейшара Барбара Аллен!»

Сосын әкесі оны шақырды:

«Сіз оны жақсы көрсеңіз, оны алуға болады»

«Кеш болды, әке, қазір тым кеш

Ол табытта жатыр»

Сонда анасы оны шақырып:

«Сіз оны жақсы көрсеңіз, оны алуға болады»

«Кеш болды, анашым, енді кеш

Менің жүрегім жарылып кетті"

«Ей, анашым, төсегімді дайында

Ол жұмсақ және тығыз

Бүгін жүрегім мен үшін өлсе

Мен махаббаттан өлемін

Әке, әке төсегімді дайында

Ол жұмсақ және тығыз

Бүгін махаббатым мен үшін өлсе

Мен ертең өлемін»

Барбара Аллен қазір демалуда

Оның қасында сэр Джон жатыр...

Джонның жүрегінен раушан гүлі пайда болды

Барбара Аллен - бұтақты

Олар өсті, өсті

Ескі зиратта

Мәңгілік махаббат түйініне байланған

Раушан бұталарды орап алады