Жизнь взаймы - Александр Маршал

Помню, как-то летом, до зимы,

Я у поднебесья брал взаймы

Жаркой, яркой ночью лунный свет

И ещё любви, которой нет…

Помню, как-то было, — думал я, —

Как порой нелепа жизнь моя,

Если надо с лета до зимы

Ясный свет небесный брать взаймы

Но я всё отдам, клянусь, отдам,

Только когда — не знаю сам,

Даже гроши со дна сумы,

И эту песню о поднебесье,

Там, где однажды жизнь я взял взаймы!..

Помню, там, где я когда-то жил,

Я взаймы у неба одолжил,

Пару старых крыльев, чтоб успеть

В небе вольной птицей песню спеть

Вспоминаю, как я жил,

Как у неба одолжил

Пару крыльев, чтобы полететь,

И при взлете, на бегу,

Я у неба был в долгу,

Но успел сказать, что все верну…

Есімде, бір рет жазда, қыстың алдында,

Мен көктен қарыз алдым

Ыстық, жарық айлы түнде

Тағы да жоқ махаббат...

Бір кездері есімде, мен ойладым,

Менің өмірім кейде қандай абсурд,

Қажет болса, жаздан қысқа дейін

Қарызға аспанның ашық нұры

Бірақ мен бәрін беремін, беремін деп ант етемін,

Тек қашан - мен өзімді білмеймін,

Тіпті сөмкенің түбінен тиындар,

Бұл аспан туралы ән,

Бір кездері өмірімді қарызға алған жерім!..

Бір кездері тұрған жерім есімде

Аспаннан қарыз алдым,

Ұстау үшін бірнеше ескі қанаттар

Еркін құс болып аспанда ән сал

Қалай өмір сүргенім есімде

Аспан қарызға алған сияқты

Ұшатын жұп қанат

Ал ұшып бара жатқанда, жүгіргенде,

Аспанға қарыздар едім,

Бірақ мен бәрін қайтарамын деп айта алдым ...