Волчонок - Александр Маршал

В Казахстане под Каpагайлы, на кypганах из Солнца костpы.

Там в степях есть свобода всегда долгожданн-а-я.

Сpеди стаи матеpых волков, где нет слов, человеческих слов,

Рос мальчонка и жизнь та была очень стpанная

Стая сном и охотой жила, и мальчишку всегда берегла.

Был он просто волчонок для них, только слабенький.

Молоко у волчицы сосал, и забавно, так странно играл,

Очень умный, смышленый такой, хоть и маленький.

Вот, однажды, где солнце встаёт, появился большой вертолёт.

И как птица над стаей повис, серо-чёрная.

А вокруг непроглядная степь, в дальний лес ещё можно успеть,

Стая молча рванула к нему, обречённая.

Солнце в песок или в зенит, в полдень жаpа злей.

Ведь человек плохо бежит - волк убегает быстpей.

В тишине автомат затpещал... "Мальчик, стой!"

- кто-то дико кpичал.

Стали падать один за другим волки серые.

Волки быстро бежать не могли, человека спасали они,

И старались, толкая его, озверелые.

У волков, ведь не как у людей, в одиночку спасаться не смей,

И мальчонку они одного не оставили.

Умирали от огненных ран, а заря опалила курган,

Алой кровью омыла песок, чуть разбавила.

В лес из стаи никто не успел, вертолёт чёрной птицею сел.

Над убитой волчицею выл мальчик маленький.

Если б вырос он вместе с людьми, то б заплакал, как плачут они.

И клубилась над ними зарёй серой тучей пыль.

Солнце в песок или в зенит, в полдень жаpа злей.

Ведь человек плохо бежит - волк убегает быстpей.

Солнце в песок или в зенит, в полдень жаpа злей.

Ведь человек плохо бежит - волк убегает быстpей.

Қазақстанда, Қарағайлы маңында, Күннен қорғандарда от жағылады.

Далада әрқашан көптен күткен еркіндік бар.

Сөз жоқ, адам сөзі жоқ тәжірибелі қасқырлардың арасында,

Бала өсті және бұл өмір өте біртүрлі болды

Отар ұйқымен және аңшылықпен өмір сүрді және әрқашан баланы бағып отырды.

Ол олар үшін қасқырдың күшігі ғана еді, әлсіз еді.

Ол қасқырдың сүтін сорып, күлкілі, біртүрлі ойнады,

Кішкентай болса да өте ақылды, ақылды.

Міне, бір күні күн шыққан жерде үлкен тікұшақ тұр екен.

Ал үйірге ілінген құс сияқты, сұр-қара.

Ал өтпейтін даланың төңірегінде сіз әлі де алыс орманда уақыт өткізе аласыз,

Отар үнсіз оған қарай жүгірді.

Күн құмда немесе оның шарықтау шегінде, түсте жылу нашарлайды.

Өйткені, адам жаман жүгіреді - қасқыр тезірек қашады.

Тыныштықта машина сықырлады... «Балам, тоқта!»

– деп айқайлады біреу.

Сұр қасқырлар бірінен соң бірі құлай бастады.

Қасқырлар жылдам жүгіре алмады, олар адамды құтқарды,

Және олар оны итеріп, қатыгездікпен әрекет етті.

Қасқырлармен бұл адамдар сияқты емес, сіз өзіңізді жалғыз құтқаруға батылы бармайсыз,

Және олар кішкентай баланы жалғыз қалдырған жоқ.

Олар отты жаралардан өлді, таң атқанда үйінді күйдірді,

Қызыл қан құмды жуды, аздап сұйылтылған.

Отардан ешкім орманға кіре алмады, тікұшақ қара құстай қонды.

Кішкентай бала өлген қасқырдың үстінен айқайлады.

Егер ол адамдармен бірге өссе, олар жылағандай жылар еді.

Ал шаң олардың үстіне таңның сұр бұлты сияқты айналды.

Күн құмда немесе оның шарықтау шегінде, түсте жылу нашарлайды.

Өйткені, адам жаман жүгіреді - қасқыр тезірек қашады.

Күн құмда немесе оның шарықтау шегінде, түсте жылу нашарлайды.

Өйткені, адам жаман жүгіреді - қасқыр тезірек қашады.