Третий тост - Александр Маршал

Третий день на людей небо будто за что-то обиделось,

Третий день льёт и льёт, и вокруг — непролазная грязь,

Третий день нет войны — только нам это всё же привиделось,

Третий день, как пропавший спецназ не выходит на связь.

Где-то там, за свинцовыми тучами — небо бездонное,

Светит солнце, светло, и совсем далеко от войны:

А в горах коротают тревожные ночи бессонные:

Может, помощи ждут — и живые ещё — пацаны.

Раскрутились винты, водной пылью обдав на прощание,

Круто взмыла машина во тьму, не оставив следа,

А с вертушкою ввысь унеслась наша боль и отчаяние

Поселилось в сердцах, где-то рядом со словом «беда».

Знает плачущий дождь и недоброе небо колючее,

Как мы ждали тогда улетевших на поиск ребят,

Но вот тридцать минут, как закончилось в баках горючее —

И понятно, что больше они не вернутся назад.

Припев:

Будем жить за троих, не забудем о них,

Молча пьём во весь рост третий тост.

Мы идём над предательски вечнозелёными склонами,

Где за каждым кустом притаилась беззубая смерть,

Над пропитанной горем землёй, над бандитскими схронами,

Хоть и знаем, что поздно уже и что нам не успеть.

Рвали клочьями тучи надежные сильные лопасти,

Эхо зычным раскатом бежало по скалам вперёд,

И пропало на дне чёрной, гиблой, неистовой пропасти,

Где на мокрых унылых камнях догорал вертолёт.

Припев:

Будем жить за троих, не забудем о них,

Молча пьём во весь рост третий тост.

Мы кружили в надежде, что всё-таки чудо случается,

И что кто-то из них всё же жив, и махнёт нам рукой:

Но не так, как хотелось бы нам в жизни всё получается,

Хоть жестока пилота судьба — нам не надо другой.

Вот такая у нас в этот раз приключилась история,

Среди скалых, немых, неприступных, обстрелянных скал:

Кто-то скажет: «Война есть война» — что ж, конечно, не спорю я:

Только пусто пусть будет тому, кто её развязал.

Припев:

Будем жить за троих, не забудем о них,

Молча пьём во весь рост третий тост.

Будем жить за троих, не забудем о них,

Молча пьём во весь рост третий тост.

Үшінші күні аспан бірдеңеге ренжігендей болды,

Үшінші күні құйып, төгіліп, айналаның бәрі өтпейтін лай,

Үшінші күні соғыс жоқ - тек біз оны әлі де армандадық,

Үшінші күні хабарсыз кеткен арнайы жасақтар байланысқа түспейді.

Бір жерде, қорғасын бұлттарының артында - түпсіз аспан,

Күн нұрлы, нұрлы, соғыстан алыс:

Ал тауда тынымсыз ұйқысыз түндер өтеді:

Мүмкін балалар көмек күтуде - және әлі тірі.

Бұрандалар айналып, су шаңымен қоштасып,

Көлік із қалдырмай, қараңғылыққа тік көтерілді,

Біздің ауыртпалық пен үмітсіздік айналмалы табақпен бірге ұшып кетті

Жүректерге қонды, «Мазасыздық» деген сөзге жақын жерде.

Ол жылаған жаңбыр мен мейірімсіз тікенді аспанды біледі,

Іздеу үшін ұшып кеткен жігіттерді қалай күттік,

Бірақ отыз минуттан кейін жанармай бактары таусылды -

Ал олардың енді қайтып келмейтіні анық.

Хор:

Біз үш өмір сүреміз, біз оларды ұмытпаймыз,

Үшінші тостты үнсіз ішеміз.

Біз мәңгі жасыл беткейлерден өтеміз,

Әрбір бұтаның артында тіссіз өлім жатқан жерде,

Қайғыға малынған жердің үстінде, гангстер жасырынуларының үстінде,

Біз қазірдің өзінде кеш екенін және уақыт болмайтынын білсек те.

Сенімді күшті жүздер бұлттарды жыртып тастады,

Жаңғырық жартастардың бойымен қатты гуілмен жүгірді,

Қара, өлі, қатал тұңғиықтың түбінде жоғалып кетті,

Тікұшақ дымқыл күңгірт тастарда жанып кеткен жерде.

Хор:

Біз үш өмір сүреміз, біз оларды ұмытпаймыз,

Үшінші тостты үнсіз ішеміз.

Біз ғажайып әлі де болады деген үмітпен айналдық,

Олардың біреуі әлі тірі және бізге қолын бұлғайды:

Бірақ өмірде біз қалағандай емес, бәрі болады,

Ұшқыштың тағдыры қатал болғанымен, бізге басқасы керек емес.

Бұл жолы біздің оқиға осылай болды,

Жартасты, мылқау, алынбайтын, қабықталған жыныстардың арасында:

Біреу айтады: «Соғыс - бұл соғыс» - әрине, мен дауласпаймын:

Тек оны шешкенге бос болсын.

Хор:

Біз үш өмір сүреміз, біз оларды ұмытпаймыз,

Үшінші тостты үнсіз ішеміз.

Біз үш өмір сүреміз, біз оларды ұмытпаймыз,

Үшінші тостты үнсіз ішеміз.