Вещая судьба - Александр Маршал

Заплутал, не знаю где…

Чудо чудное глядел:

По холодной, по воде,

В грязном рубище

Через реку, через миг

Брёл, как посуху, старик —

То ли в прошлом его лик,

То ли в будущем…

А замёрзшая межа,

А метели всё кружат…

Я глазами провожал,

Слышал сердца стук.

Одинока и горба,

Не моя ли шла судьба?

Эх, спросить бы… Да губа

Онемела вдруг…

Полем, полем, полем,

Белым, белым полем дым.

Волос был чернее смоли —

Стал седым.

Полем, полем, полем,

Белым, белым полем дым.

Волос был чернее смоли —

Стал седым.

А старик всё шёл, как сон,

По пороше босиком,

То ли вдаль за горизонт,

То ли в глубь земли…

И чернела высота,

И снежинки, петь устав,

На его ложились стан,

Да не таяли…

Вдруг в звенящей тишине

Обернулся он ко мне,

И мурашки по спине

Ледяной волной —

На меня смотрел… и спал…

— Старче, кто ты?

— закричал,

А старик захохотал,

Сгинув с глаз долой.

Полем, полем, полем,

Белым, белым полем дым.

Волос был чернее смоли —

Стал седым.

Не поверил бы глазам,

Отписал бы всё слезам,

Может, всё, что было там,

Померещилось…

Но вот в зеркале, друзья,

Вдруг его увидел я.

Видно, встреча та моя

Всё же вещая.

Полем, полем, полем,

Белым, белым полем дым.

Волос был чернее смоли —

Стал седым.

Полем, полем, полем,

Белым, белым полем дым.

Волос был чернее смоли —

Стал седым.

Жоғалғанымды білмеймін...

Керемет ғажайып қарады:

Суықта, суда,

Лас шүберектерде

Өзеннің арғы жағында, бір сәтте

Құрғақтай кезген, қария -

Өткенде оның жүзі ме,

Болашақта ма...

Және мұздатылған шекара

Ал боран соғады...

Мен көзімді аңдыдым

Жүректің соғуын естідім.

Жалғыз және өркеш

Бұл менің тағдырым емес пе еді?

Әй, сұрайын деп едім... Иә, ерін

Кенеттен ессіз...

Өріс, өріс, өріс

Ақ, ақ дала түтіні.

Шаш қоңырдан қара болды -

Сұр түсті.

Өріс, өріс, өріс

Ақ, ақ дала түтіні.

Шаш қоңырдан қара болды -

Сұр түсті.

Ал қарт түс көргендей жүре берді,

Жалаң аяқ ұнтақпен,

Немесе көкжиектен алыс,

Немесе жер қойнауында ...

Және қара биіктік

Ән айтудан шаршаған снежинкалар,

Олар оған жатып,

Ерімеңіз...

Кенет шырылдаған үнсіздікте

Ол маған бұрылды

Артқы жағындағы бөртпелер

мұз толқыны -

Маған қарап, ұйықтап қалды ...

– Ақсақал, сіз кімсіз?

- деп айқайлады

Ал қарт күлді

Көзден жоғалған.

Өріс, өріс, өріс

Ақ, ақ дала түтіні.

Шаш қоңырдан қара болды -

Сұр түсті.

Өз көзіме сенбес едім

Көз жасыммен бәрін жазар едім,

Мүмкін сонда болғанның бәрі

мен армандадым…

Бірақ айнада, достар,

Кенет мен оны көрдім.

Менің кездесуім екенін көруге болады

Әлі де пайғамбарлық.

Өріс, өріс, өріс

Ақ, ақ дала түтіні.

Шаш қоңырдан қара болды -

Сұр түсті.

Өріс, өріс, өріс

Ақ, ақ дала түтіні.

Шаш қоңырдан қара болды -

Сұр түсті.