Ветеран - Александр Маршал

В прибывающий поезд не нужен билет и уже обнимаю с разбега

Ветерана с войны девятнадцати лет на исходе двадцатого века.

Он мальчишка лицом, он со мной как с отцом, по жилому шагает Арбату.

Нам удобней пешком, он был лучшим дружком моему не пришедшему брату.

Он был лучшим дружком моему не пришедшему брату.

И про то, кем был брат, и про джалаламат, и про цель на радарном экране

Он рассказывать рад, но ударил набат на Кремлёвском Великом Иване.

Медный колокол бил, будто небо рубил, будто голуби звуки взлетали.

Был обуглен закат, и рекламный Арбат отражался на белой медали.

Был обуглен закат, и рекламный Арбат отражался на белой медали.

И сказал он в тоске: «Как красиво в Москве, и куда ни взгляни — пьедесталы,

Пьедесталы подряд, ну, а там для ребят только скалы, одни только скалы.

Если где-то война, значит, чья-то вина, мы её на себя перепишем».

Он был старше судьбой не на год, так на бой, из которого брат мой не вышел.

Он был старше судьбой не на год, так на бой, из которого брат мой не вышел.

В прибывающий поезд не нужен билет и уже обнимаю с разбега

Ветерана с войны девятнадцати лет на исходе двадцатого века.

Был проездом иль нет, и смотрел я во след, и качался вагон, как калека.

Ветерану войны девятнадцати лет я желал двадцать первого века.

Он был старше судьбой не на год, так на бой, из которого брат мой не вышел.

Маған келе жатқан пойызға билет қажет емес, мен жүгіруден құшақтасып жатырмын

ХХ ғасырдың соңындағы Он тоғыз жылдық соғыс ардагері.

Жүзі бар бала, әкемдей қасымда, Арбатты жағалап жүр.

Жаяу бізге ыңғайлырақ, ол келмеген ағамның жақын досы еді.

Келмеген ағамның жан досы еді.

Ал ағаның кім болғаны туралы, жалаламат туралы және радар экранындағы нысана туралы

Ол қуана айтады, бірақ Кремльге Великий Иван дабыл қағады.

Мыс қоңырау аспанды шауып бара жатқандай, көгершіндердің үні көтерілгендей соқты.

Күннің батуы күйіп, Арбаттың жарнамасы ақ медальға шағылысты.

Күннің батуы күйіп, Арбаттың жарнамасы ақ медальға шағылысты.

Ол мұңайып: «Мәскеу қандай әдемі, қайда қарасаң да тұғырлар бар,

Қатар тұғырлар, жарайды, бірақ жігіттерге тек тас, тек жартас бар.

Бір жерде соғыс болып жатса, біреу кінәлі, оны өз басымызға қайта жазамыз».

Ол тағдырдың жазуымен бір жасқа емес, ағам шықпаған шайқаспен үлкен болды.

Ол тағдырдың жазуымен бір жасқа емес, ағам шықпаған шайқаспен үлкен болды.

Маған келе жатқан пойызға билет қажет емес, мен жүгіруден құшақтасып жатырмын

ХХ ғасырдың соңындағы Он тоғыз жылдық соғыс ардагері.

Өтіп бара жатырмын ба, әйтеуір ізіне қарасам, арба шалдай теңселіп кетті.

Он тоғыз жасар соғыс ардагері үшін жиырма бірінші ғасыр тіледім.

Ол тағдырдың жазуымен бір жасқа емес, ағам шықпаған шайқаспен үлкен болды.