Серебрится рассвет - Александр Маршал

Серебрится рассвет

В сером пасмурном небе,

И багряным дождем листопад.

А я целых сто лет

Дома кажется не был,

Все вперед и вперед,

Чтоб вернуться назад.

Жизнь по свету меня

Сильным ветром бросала.

Много трудных дорог за спиной,

Но везде и всегда,

Мне тебя не хватало,

Я живу каждой встречей с тобой.

Целый день идет дождь,

А за ним пойдет снег,

Может ты меня ждешь,

Но а, может быть, нет.

Я немного устал

От падений и взлетов,

От бродяжей судьбы непростой.

Но я знаю всегда,

Если выпадет что-то,

Я опять буду рядом с тобой.

Күміс таң

Сұр бұлтты аспанда

Ал қызыл жаңбыр жауатын жапырақтар.

Ал мен болғаныма жүз жыл болды

Үйде жоқ сияқты

Бәрі жалғаса береді

Қайту үшін.

Айналамдағы өмір

Қатты желмен лақтырылды.

Артында көп қиын жолдар,

Бірақ барлық жерде және әрқашан

Мен сені сағындым,

Мен сенімен әр кездесуде өмір сүремін.

Күні бойы жаңбыр жауып тұр

Ал одан кейін қар жауады

Мүмкін сен мені күтіп жүрген шығарсың

Бірақ мүмкін емес.

Мен аздап шаршадым

Құлаулар мен көтерілулерден,

Қаңғыбастардан тағдыр оңай емес.

Бірақ мен әрқашан білемін

Бірдеңе түсіп қалса

Мен сенің жаныңда тағы боламын.