Мне скажет ветер - Александр Маршал

Опустел мой старый добрый дом

С той поры, как за тобой закрылась дверь.

Без тебя так одиноко в нём,

Где же мне искать тебя теперь.

Может быть ветер, мне скажет ветер,

Где ты теперь на белом свете.

Мне скажет небо,

Сверху любуясь в водную гладь.

Может быть птицы, мне скажут птицы,

Им высоко, легко кружиться.

Из поднебесья птицы подскажут,

Где мне искать.

Я у одиночества в плену.

И как будто вечность длится этот плен.

Час за часом, день за днём тону

В тишине угрюмых, серых стен.

Менің жақсы ескі үйімді босат

Есік артыңыздан жабылғалы бері.

Сенсіз ол соншалықты жалғыз

Мен сені қазір қайдан іздей аламын.

Бәлкім жел, жел айтар

Қазір дүниеде қайдасың.

Аспан маған айтады

Жоғарыдан су бетіне таң қалды.

Мүмкін құстар, құстар айтып береді

Олар биік, айналдыру оңай.

Аспаннан құстар айтып береді

Мен қайда қарауым керек.

Мен жалғыздықтың тұтқынымын.

Ал бұл тұтқын мәңгілікке созылатындай.

Сағат артынан сағат, күннен күнге батып бара жатырмын

Күңгірт, сұр қабырғалардың тыныштығында.