Колыма-мама - Александр Маршал

Черный снег, по ночам вечный холод,

Серебристая даль тает будто во сне,

Черный снег, непогода и голод,

Всюду липкая грязь по весне.

Мошкара съест короткое лето,

А потом заливают дожди,

Колыма, солнце спряталось где-то,

Колыма, снисхождения не жди.

Колыма-ма, мама.

Колыма-ма, мама.

А перед сном да у стены помолиться,

Прикрываясь нательным крестом.

Черный снег, облака будто птицы,

И заря полыхнула костром, полыхнула костром.

Колыма-ма, мама.

Колыма-ма, мама.

Колыма, Колыма.

Қара қар, түнде мәңгілік суық,

Күмістей қашық ериді армандағыдай,

Қара қар, қолайсыз ауа-райы және аштық,

Көктемде барлық жерде жабысқақ балшық.

Мошкара қысқа жазда жейді,

Сосын жаңбыр жауады

Колыма, күн бір жерге тығылды,

Колыма, индульгенция күтпе.

Колыма-ма, ана.

Колыма-ма, ана.

Жатар алдында, иә, қабырғаға дұға ет,

Кеуде крестінің артына жасырыну.

Қара қар, құстай бұлт

Ал таң алаудай лаулап, алаудай лаулап.

Колыма-ма, ана.

Колыма-ма, ана.

Колыма, Колыма.