Две табуретки - Александр Маршал

Дышит ладаном церковь кривая,

Под рубашкой не видно креста.

Отпевают раба Николая,

До погоста осталась верста.

Два венка положили на крышку,

Табуретки, скрипя, держат вес.

Дьякон грустно слагает рифму,

За окном плачет редкий лес.

Припев:

Жизнь и смерть играют в прятки, путь назад всегда закрыт.

Тихо синева заплачет, небо всех за всё простит.

Упадут слова на сердце, колокольный звон затих.

А душа — куда-то в вечность улетит, улетит, улетит.

Слышно шум и удар молотка,

Ком земли отдаёт в висок —

Память бьёт сроком до сорока,

Голос низкий сегодня высок.

Журавлиный летит клин вдали,

Где-то дятел негромко стучит —

Скоро к нам прилетят снегири,

Снег на грешной земле заблестит.

Припев:

Жизнь и смерть играют в прятки, путь назад всегда закрыт.

Тихо синева заплачет, небо всех за всё простит.

Упадут слова на сердце, колокольный звон затих.

А душа — куда-то в вечность улетит, улетит, улетит.

Через год соберёмся опять:

Дятел вновь прилетит на погост.

Отстучит нам на всех сорок пять,

Рассчитает, смеясь, в полный рост.

Дышит ладаном церковь кривая,

Под рубашкой не видно креста.

Отпевают раба Николая,

До погоста осталась верста.

Қисық шіркеу хош иісті түтін шығарады,

Көйлектің астынан крест көрінбейді.

Қызметші Николайды жерлеу рәсімі

Шіркеу ауласына дейін бір верст қалды.

Қақпаққа екі гүл шоқтары қойылды,

Нәжіс, сықырлау, салмақты ұстаңыз.

Дикон өкінішке орай рифма жасайды,

Терезенің сыртында сирек орман жылап тұр.

Хор:

Өмір мен өлім жасырынбақ ойнайды, қайтар жол қашанда жабық.

Тыныш көк жылайды, Аспан бәрін кешіреді.

Жүрекке сөз қонады, қоңырау соғылды.

Ал жан бір жерде мәңгілікке ұшады, ұшады, ұшып кетеді.

Сіз балғаның шуы мен соққысын естисіз,

Ғибадатханаға бір кесек жер береді -

Жады қырыққа жетеді,

Баяу дауыс бүгін жоғары.

Тырна алыстан сына ұшады,

Бір жерде тоқылдақ ақырын қағады -

Жақында бұқалар бізге ұшады,

Күнәкар жердегі қар жарқырайды.

Хор:

Өмір мен өлім жасырынбақ ойнайды, қайтар жол қашанда жабық.

Тыныш көк жылайды, Аспан бәрін кешіреді.

Жүрекке сөз қонады, қоңырау соғылды.

Ал жан бір жерде мәңгілікке ұшады, ұшады, ұшып кетеді.

Бір жылдан кейін тағы кездесейік.

Тоқылдақ қайтадан шіркеу ауласына ұшады.

Ол бізді қырық беске дейін нокаутқа түсіреді,

Есептейді, күледі, толық өсуде.

Қисық шіркеу хош иісті түтін шығарады,

Көйлектің астынан крест көрінбейді.

Қызметші Николайды жерлеу рәсімі

Шіркеу ауласына дейін бір верст қалды.