Дорога - Александр Маршал

Как придорожные огни

Мелькают мысли, и они

Не отпускают узлы тугие.

Усталой памяти магнит

Пройти по краю вновь манит,

В тумане тонут фонари слепые.

мост

И что-то тянет прочь,

Зовет куда-то ночь!

Пр.

Дорога как река течет издалека,

Туманным облаком сольюсь с рекою.

И повернуть назад сейчас никак нельзя

И трудно быть в ладу с самим собою!

Любовью на ночь иль вином

Желать забыться, и потом

Вдыхая дым, глотая стон, не стоит!

Как блеск иглы ночной обман,

Сочится боль из старых ран,

С утра поймешь, что снова пьян тоскою…

мост

И утро невзначай не отведет печаль,

Жаль

Жол бойындағы шамдар сияқты

Ойлар жыпылықтайды және олар

Қатты түйіндер жібермейді.

Шаршаған жад магниті

Шетімен жүру қайтадан шақырады,

Соқыр шамдар тұманға батады.

көпір

Ал бірдеңе тартып кетеді

Түнде бір жерге қоңырау шалу!

т.б.

Алыстан өзендей ағады жол,

Тұманды бұлт болып өзенмен қосыламын.

Ал енді артқа бұруға жол жоқ

Ал өзіңмен тату болу қиын!

Түнге деген махаббат немесе шарап

Ұмытқысы келеді, сосын

Түтінді жұту, ыңыранды жұту, оған тұрарлық емес!

Түнде иненің жарқырауындай,

Ескі жарадан ағып жатқан ауырсыну,

Таңертең сіз тағы да сағыныштан мас екеніңізді түсінесіз ...

көпір

Таң қайғыны кездейсоқ алып тастамайды,

Қандай өкінішті