Засыпая и просыпаясь - Александр Галич

Все снежком январским припорошено,

Стали ночи долгие лютей…

Только потому, что так положено,

Я прошу прощенья у людей.

Воробьи попрятались в скворешники,

Улетели за море скворцы…

Грешного меня — простите, грешники,

Подлого — простите, подлецы!

Вот горит звезда моя субботняя,

Равнодушна к лести и к хуле…

Я надену чистое исподнее,

Семь свечей расставлю на столе.

Расшумятся к ночи дурни-лабухи —

Ветра и поземки чертовня…

Я усну, и мне приснятся запахи

Мокрой шерсти, снега и огня.

А потом из прошлого бездонного

Выплывет озябший голосок —

Это мне Арина Родионовна

Скажет: «Нит гедайге, спи, сынок, (*)

Сгнило в вошебойке платье узника,

Всем печалям подведен итог,

А над Бабьим Яром — смех и музыка…

Так что все в порядке, спи сынок.

Спи, но в кулаке зажми оружие —

Ветхую Давидову пращу!"

…Люди мне простят от равнодушия,

Я им — равнодушным — не прощу!

Бәрі қаңтардың қарымен жабылған,

Түндер ұзаққа созылды ...

Тек солай болуы керек болғандықтан

Адамдардан кешірім сұраймын.

Торғайлар құс үйлеріне тығылды,

Жұлдызшалар теңіз үстінде ұшып кетті...

Мені күнәкар - кешір мені, күнәкарлар,

Жаман – кешіріңіздер, арамзалар!

Міне менің сенбілік жұлдызым жанып тұр,

Жағымпаздық пен күпірлікке бейжай...

Мен таза іш киім киемін,

Мен үстелге жеті шам қоямын.

Түнде ақымақ лабухтар шу шығарады -

Қарғыс атқан желдер мен ұшқан қар...

Мен ұйықтаймын және иістерді армандаймын

Ылғал жүн, қар және от.

Сосын түпсіз өткеннен

Салқындаған дауыс шығады -

Бұл мен үшін Арина Родионовна

Ол: «Нит гедайге, ұйықта, балам, (*)

Тұтқынның көйлегі плащта шіріп кетті,

Барлық қайғылар қорытындыланды

Ал Баби Ярдың үстінде - күлкі мен музыка ...

Ендеше бәрі жақсы, ұйықта балам.

Ұйықта, бірақ қаруыңды жұдырығыңда ұста.

Қарт Дэвидтің итарқасы!»

...Ел немқұрайлылығымды кешірер,

Мен оларды кешірмеймін - бейжай!