Красный треугольник - Александр Галич

…Ой, ну что ж тут говорить, что ж тут спрашивать?

Вот стою я перед вами, словно голенький.

Да, я с Нинкою гулял с тети Пашиной,

И в «Пекин» ее водил, и в Сокольники.

Поясок ей подарил поролоновый

И в палату с ней ходил в Грановитую.

А жена моя, товарищ Парамонова,

В это время находилась за границею.

А вернулась, ей привет — анонимочка:

Фотоснимок, а на нем — я да Ниночка!..

Просыпаюсь утром — нет моей кисочки,

Ни вещичек ее, ни записочки!

Нет как нет,

Ну, прямо — нет как нет!

Я к ней в ВЦСПС, в ноги падаю,

Говорю, что все во мне переломано.

Не серчай, что я гулял с этой падлою,

Ты прости меня, товарищ Парамонова!

А она как закричит, вся стала черная:

— Я на слезы на твои — ноль внимания!

И ты мне лазаря не пой, я ученая,

Ты людям все расскажи на собрании!

И кричит она, дрожит, голос слабенький…

А холуи уж тут как тут, каплют капельки:

И Тамарка Шестопал, и Ванька Дерганов,

И еще тот референт, что из органов,

Тут как тут,

Ну, прямо, тут как тут!

В общем, ладно, прихожу на собрание.

А дело было, как сейчас помню, первого.

Я, конечно, бюллетень взял заранее

И бумажку из диспансера нервного.

А Парамонова, гляжу, в новом шарфике,

А как увидела меня — вся стала красная.

У них первый был вопрос — «Свободу Африке!»,

А потом уж про меня — в части «разное».

Ну, как про Гану — все буфет за сардельками,

Я и сам бы взял кило, да плохо с деньгами,

А как вызвали меня, я свял от робости,

А из зала мне кричат: «Давай подробности!»

Все, как есть,

Ну, прямо — все, как есть!

Ой, ну что тут говорить, что ж тут спрашивать?

Вот стою я перед вами, словно голенький.

Да, я с племянницей гулял с тети Пашиной,

И в «Пекин» ее водил, и в Сокольники.

И в моральном, говорю, моем облике

Есть растленное влияние Запада.

Но живем ведь, говорю, не на облаке,

Это ж только, говорю, соль без запаха!

И на жалость я их брал, и испытывал,

И бумажку, что я псих, им зачитывал.

Ну, поздравили меня с воскресением:

Залепили строгача с занесением!

Ой, ой, ой,

Ну, прямо — ой, ой, ой…

Взял я тут цветов букет покрасивее,

Стал к подъезду номер семь, для начальников.

А Парамонова, как вышла — стала синяя,

Села в «Волгу» без меня и отчалила!

И тогда прямым путем в раздевалку я И тете Паше говорю: мол, буду вечером.

А она мне говорит: «С аморалкою

Нам, товарищ дорогой, делать нечего.

И племянница моя, Нина Саввовна,

Она думает как раз то же самое,

Она всю свою морковь нынче продала

И домой по месту жительства отбыла".

Вот те на,

Ну, прямо — вот те на!

Я иду тогда в райком, шлю записочку:

Мол, прошу принять по личному делу я.

А у Грошевой как раз моя кисочка,

Как увидела меня — вся стала белая!

И сидим мы у стола с нею рядышком,

И с улыбкой говорит товарищ Грошева:

— Схлопотал он строгача — ну и ладушки,

Помиритесь вы теперь по-хорошему!

И пошли мы с ней вдвоем, как по облаку,

И пришли мы с ней в «Пекин» рука об руку,

Она выпила дюрсо, а я перцовую

За советскую семью образцовую!

Вот и все!

…Ойбай-ау, не айтар, не сұрау керек?

Міне, мен сіздің алдыңызда тұрмын, жалаңаш сияқты.

Иә, мен Нинкамен Пашина апаймен бірге жүрдім,

Ол оны Пекинге және Сокольникиге апарды.

Белдікті оған көбік резеңке берді

Мен онымен бірге Faceted-те палатаға бардым.

Ал менің әйелім Парамонова жолдас

Ол кезде ол шетелде болатын.

Ол қайтып оралды, оған сәлем - анонимді:

Фотосурет және онда - мен Ниночкамын! ..

Мен таңертең оянамын - менің мысығым кетті,

Оның кішкентай заттары емес, жазбасы емес!

Жоқ қалай жоқ

Ал, тікелей - жоқ, жоқ!

Мен оған Бүкілодақтық кәсіподақ орталық кеңесіне барамын, аяғына жығыламын,

Ішімдегінің бәрі бұзылды деймін.

Осы бейбақпен жүрдім деп ашуланба,

Мені кешіріңіз, Парамонова жолдас!

Ол айқайлағанда, оның бәрі қара:

- Мен сенікі үшін жыладым - нөл назар!

Маған Елазарды жырлама, мен ғалыммын,

Жиналыста адамдарға бәрін айтасың!

Ал айқайлайды, дірілдейді, дауысы әлсіз...

Лайкилер сол жерде, тамшыларды тамшылатып:

Тамарка Шестопал және Ванка Дерганов,

Және бұл органдардан алынған референт,

Осы жерде,

Міне, дәл сол жерде!

Жалпы, жарайды, мен кездесуге келемін.

Бұл, қазір есімде, бірінші болды.

Әрине, бюллетеньді алдын ала алдым

Ал жүйке диспансерінен бір жапырақ қағаз.

Ал Парамонова, мен жаңа шарфқа қараймын,

Ал ол мені көргенде бәрі қызарып кетті.

Олардың бірінші сұрағы «Азат Африка!» болды.

Сосын мен туралы – «әртүрлі» бөлімде.

Ал, Гана ше - шұжықтарға арналған швед үстелі,

Мен өзім бір килограмм аламын, бірақ ақша жаман,

Олар мені шақырғанда, мен қорқақпын,

Ал залдан олар маған: «Маған егжей-тегжейлі беріңіз!» деп айғайлайды.

Бәрі бұрынғыдай

Дұрыс - бәрі бұрынғыдай!

Әй, айтар несі бар, несі бар?

Міне, мен сіздің алдыңызда тұрмын, жалаңаш сияқты.

Иә, мен жиеніммен Пашина апаймен бірге жүрдім,

Ол оны Пекинге және Сокольникиге апарды.

Ал моральдық тұрғыда сыртқы түрім деймін

Батыстың жемқорлық ықпалы бар.

Бірақ біз бұлтта емес, айтамын,

Бұл жай ғана, мен айтамын, иіссіз тұз!

Мен оларды аяп, сынадым,

Ал мен психо екенімді қағаздан оқыдым.

Олар мені қайта тірілуімен құттықтады:

Олар планерді кіріспен жауып тастады!

Ой ой,

Ал, дұрыс - о, о, о...

Мен мұнда әдемі гүл шоғын алдым,

Бастықтар үшін жетінші кіреберісте тоқтады.

Ал Парамонова, ол шыққан кезде ол көгеріп кетті,

Ол менсіз «Волгаға» мініп, жолға шықты!

Содан кейін мен шешінетін бөлмеге бара жатқанда Паша апайға айттым: олар кешке сонда боламын дейді.

Және ол маған: «Азғындықпен

Біздің, қымбатты жолдас, шаруамыз жоқ.

Ал менің жиенім Нина Саввовна,

Ол дәл солай ойлайды

Ол бүгін барлық сәбізін сатты

Ал ол тұрғылықты жеріне кетіп қалды».

Міне, солар

Ал, тура - міне, барасың!

Мен райкомға барамын, хат жіберемін:

Мені жеке мәселе бойынша қабылдауыңызды сұраймын.

Ал Грошеваның менің мысығым бар,

Ол мені көргенде, ол ақ болды!

Біз оның жанындағы үстелге отырамыз,

Ал Грошева жолдас күліп:

- Ол қатаңырақ болды - жақсы, жарайды,

Қазір жақсы жағынан татуласып кетіңіз!

Біз онымен бірге бұлт үстінде жүргендей бірге жүрдік,

Біз онымен қол ұстасып «Пекинге» келдік,

Ол Дурсоны, мен бұрыш іштім

Үлгілі кеңестік отбасы үшін!

Осымен болды!