История о том, как Клим Петрович выступал на митинге в защиту мира - Александр Галич

У жене моей спросите, у Даши,

У сестре ее спросите, у Клавки,

Ну, ни капельки я не был поддавши,

Разве только что — маленько — с поправки!

Я культурно проводил воскресенье,

Я помылся и попарился в баньке,

А к обеду, как сошлась моя семья,

Начались у нас подначки да байки!

Только принял я грамм сто, для почина

(Ну, не более, чем сто, чтоб я помер!),

Вижу — к дому подъезжает машина,

И гляжу — на ней обкомовский номер!

Ну, я на крылечко — мол, что за гость,

Кого привезли, не чеха ли?!

А там — порученец, чернильный гвоздь,

«Сидай, — говорит, — поехали!»

Ну, ежели зовут меня,

То — майна-вира!

В ДК идет заутреня

В защиту мира!

И Первый там, и прочие — из области.

Ну, сажусь я порученцу на ноги,

Он — листок мне,

Я и тут не перечу.

«Ознакомься, — говорит, — по дороге

Со своею выдающейся речью!»

Ладно — мыслю — набивай себе цену,

Я ж в зачтениях мастак, слава Богу!

Приезжаем, прохожу я на сцену, И сажусь со всей культурностью сбоку.

Вот моргает мне, гляжу, председатель:

Мол, скажи свое рабочее слово!

Выхожу я,

И не дробно, как дятел,

А неспешно говорю и сурово:

«Израильская, — говорю, — военщина

Известна всему свету!

Как мать, — говорю, — и как женщина

Требую их к ответу!

Который год я вдовая,

Все счастье — мимо,

Но я стоять готовая

За дело мира!

Как мать вам заявляю и как женщина!..»

Тут отвисла у меня, прямо, челюсть,

Ведь бывают же такие промашки!

-

Этот сучий сын, пижон-порученец

Перепутал в суматохе бумажки!

И не знаю — продолжать или кончить,

В зале, вроде, ни смешочков, ни вою…

Первый тоже, вижу, рожи не корчит,

А кивает мне своей головою!

Ну, и дал я тут галопом — по фразам,

(Слава Богу, завсегда все и то же!)

А как кончил —

Все захлопали разом,

Первый тоже — лично — сдвинул ладоши.

Опосля зазвал в свою вотчину

И сказал при всем окружении:

«Хорошо, брат, ты им дал, по-рабочему!

Очень верно осветил положение!»…

Вот такая история!

Менің әйелім Дашадан сұраңыз.

Әпкесі Клавкадан сұраңыз.

Мен аздап берілмедім,

Бұл жай ғана - аздап - түзетумен!

Мен жексенбіні мәдениетті түрде өткіздім,

Мен моншада жуындым және бумен пісірдім,

Кешкі асқа менің отбасым жиналып,

Біз әзіл-қалжың мен ертегілерді бастадық!

Мен тек жүз грамм алдым

(Мен өлуім үшін жүзден артық емес!)

Мен үйге қарай келе жатқан көлікті көрдім,

Қарасам, онда обкомның нөмірі бар!

Ал, мен подъезде тұрмын - дейді олар, қандай қонақ,

Кімді әкелді, чех емес пе?!

Кепілгер бар, сия шеге,

«Отырыңыз», - дейді ол, «кеттік!»

Жақсы, егер олар мені шақырса

Бұл мина-вира!

DC-де таң болып жатыр

Әлемді қорғауда!

Ал Біріншісі сонда, қалғандары облыстан.

Мен лейтенанттың аяғына отырдым,

Ол мен үшін жапырақ

Мен де мұнда бармаймын.

«Танысып кетіңіздер» дейді ол, «жолда

Көрнекті сөзімен!»

Жарайды - менің ойымша - бағаңызды толтырыңыз,

Жарайды, мен оқудың білгірімін, Аллаға шүкір!

Келдік, сахнаға шығамын, Мәдениеттің бәрі бір шетте отырмын.

Мені жыпылықтады, қарасам, төраға:

Лайк, жұмыс сөзіңізді айтыңыз!

мен шығамын

Тоқылдақ сияқты бөлшек емес,

Мен ақырын және қатаң түрде айтамын:

«Израиль,» деймін мен, «әскери

Бүкіл әлемге белгілі!

Ана сияқты, мен әйел сияқты деп айтамын

Мен олардан жауап сұраймын!

Қай жылы жесір қалдым

Бақыттың бәрі өткен

Бірақ мен дайынмын

Бейбітшілік үшін!

Ана ретінде мен сізге де, әйел ретінде де айтамын!..».

Сосын менің иегім тік түсіп кетті,

Өйткені, мұндай өрескел қателер бар!

-

Бұл қаншық баласы, гарант

Қағаздарды шатастырып жіберді!

Мен жалғастырарымды немесе аяқтайтынымды білмеймін,

Залда күлдіру, айқайлау жоқ сияқты ...

Біріншісі де, байқадым, жүз жасамайды,

Және ол маған басын изеді!

Ал, мен оны тез арада бердім - сөз тіркестерімен,

(Құдайға шүкір, бәрі бірдей!)

Бұл қалай аяқталды -

Барлығы бірге қол соқты

Біріншісі де – жеке – қолын қысты.

Кейінірек ол өз еліне шақырды

Және ол барлығының алдында:

«Жарайды, аға, сіз оларды жұмыс түрінде бердіңіз!

Жағдайды өте жақсы түсіндірді! ”…

Міне, осындай оқиға!