Я - змея - Аквариум

Ты улыбаешься, наверное, ты хочешь пить.

Я наблюдаю, я ничего не хочу говорить.

Я — змея, я сохраняю покой.

Сядь ко мне ближе, ты узнаешь, кто я такой.

Я знаю тепло камня, я знаю запах и цвет.

Но когда поднимаются птицы, я подолгу гляжу им вслед,

Я — змея, я сохраняю покой.

Сядь ко мне ближе, ты узнаешь, кто я такой.

Иногда я гоню их прочь, иногда я хочу им петь.

Иногда мне хочется спрятаться в угол, затихнуть и умереть,

Но я — змея, и я сохраняю покой.

Сядь ко мне ближе, ты узнаешь, кто я такой.

Ты улыбаешься, должно быть, ты ждешь ответ —

Дай руки;

я покажу тебе, как живое дерево станет пеплом;

Я — змея, я сохраняю покой.

Смотри на свои ладони — теперь ты знаешь, кто я такой.

Күлімдеп тұрсың, шөлдеген шығарсың.

Қарап отырмын, ештеңе айтқым келмейді.

Мен жыланмын, мен сабыр сақтаймын.

Маған жақынырақ отырыңыз, менің кім екенімді білесіз.

Мен тастың жылуын білемін, иісі мен түсін білемін.

Бірақ құстар көтерілгенде, мен оларға ұзақ қараймын,

Мен жыланмын, мен сабыр сақтаймын.

Маған жақынырақ отырыңыз, менің кім екенімді білесіз.

Кейде қуып жіберемін, кейде оларға ән айтқым келеді.

Кейде бір бұрышқа тығылып, үндемеп өлгім келеді,

Бірақ мен жыланмын, мен сабырлымын.

Маған жақынырақ отырыңыз, менің кім екенімді білесіз.

Сіз күлесіз, сіз жауап күтуіңіз керек -

Маған қолдарыңызды беріңіз;

Мен сендерге тірі ағаштың қалай күл болатынын көрсетемін;

Мен жыланмын, мен сабыр сақтаймын.

Алақаныңа қара – енді менің кім екенімді білесің.