Сонет - Аквариум

Служенье муз не терпит колеса,

А если терпит — право, не случайно.

Но я вам не раскрою этой тайны,

А лучше брошу ногу в небеса.

Ты возражаешь мне, проклятая роса;

Ты видишь суть в объятии трамвайном;

Но все равно не верю я комбайну —

Ведь он не различает голоса.

Таинственный бокал похож на крюк,

Вокруг него рассыпаны алмазы…

Не целовался я с тобой ни разу,

Мой омерзительный, безногий друг;

Упреки я приму — но лишь тогда,

Когда в пакгаузе затеплится вода…

Музалардың қызметі дөңгелекке шыдамайды,

Ал шыдаса – дұрыс, бұл кездейсоқ емес.

Бірақ мен саған бұл сырды ашпаймын,

Мен аяғымды аспанға лақтырғанды ​​жөн көремін.

Маған қарсысың, қарғыс атқан шық;

Трамвайдың құшағында болмысын көресің;

Бірақ мен комбайнға әлі де сенбеймін -

Өйткені, ол дауыстарды ажыратпайды.

Жұмбақ шыны ілмекке ұқсайды

Оның айналасында гауһар тастар шашылған ...

Мен сені ешқашан сүймедім

Менің жиіркенішті, аяғы жоқ досым;

Мен сөгістерді қабылдаймын, бірақ сонда ғана,

Қоймада су жылыған кезде...