Науки юношей - Аквариум

Науки юношей питают,

Но каждый юнош — как питон,

И он с земли своей слетает,

Надев на голову бидон.

На нем висят одежды песьи;

Светлее солнца самого,

Он гордо реет в поднебесьи,

Совсем не зная ничего.

Под ним река, над нею — древо,

Там рыбы падают на дно.

А меж кустами бродит дева,

И все, что есть, у ней видно.

И он в порыве юной страсти

Летит на деву свысока,

Кричит и рвет ее на части,

И мнет за нежные бока.

Пройдет зима, настанет лето,

И станет все ему не то;

Грозит он деве пистолетом,

И все спешит надеть пальто.

Прощай, злодей, венец природы;

Грызи зубами провода;

Тебе младенческой свободы

Не видеть больше никогда.

Жастарды ғылым тамақтандырады,

Бірақ әрбір жас питон сияқты,

Ол өз елінен ұшады,

Мен басыма банка қойдым.

Оған иттердің киімдері ілінеді;

Күннің өзінен де жарық

Аспанда мақтанышпен ұшады,

Ештеңені білмеу.

Оның астында өзен, үстінде ағаш,

Онда балықтар түбіне түседі.

Ал қыз бұталардың арасында жүреді,

Оның барлығын көре алады.

Ал ол жастық құмарлықпен ұштасып жатыр

Қызға ұшады,

Айқайлап, оны жұлып алып,

Және нәзік жақтарға арналған мыжылған.

Қыс өтеді, жаз келеді,

Ал оған бәрі дұрыс болмайды;

Ол қызды мылтықпен қорқытады,

Ал бәрі де пальто киюге асығады.

Қоштасу, жауыз, табиғат тәжі;

Тістері бар сымдарды кеміру;

Саған бостандық балақай

Ешқашан қайта көрме.