Сентиментальна розмова - Аква Віта

В старім саду серед нічної мли

Дві постаті непевнії пройшли.

В них зір погас, уста у них змарніли,

I ледве чутно голоси бриніли.

В старім саду, в зимову ніч сумну

Два привиди будили давнину.

— Ти згадуєш, як ми колись любились?

— Навіщо вам ті згадки знадобились?

— Чи бачиш ти й тепер мене вві сні?

Чи рвешся серцем ти до мене?

— Ні.

— Як ми колись удвох жили щасливо,

Зливаючи серця й вуста!

— Можливо.

— Де синь небес, де сяєво надій?

— Надії ті почезли в тьмі густій.

Отак ішли вони у ніч зимову,

I тільки місяць чув чудну розмову.

Ескі бақта түн ортасында тұман

Екі белгісіз цифр өтті.

Олардың көздері бұлыңғыр, ауыздары әлсіз,

Ал дауыстар әрең естілді.

Ескі бақта, мұңды қыс түнінде

Екі елес көне заманды оятты.

- Бір кездері қалай ғашық болғанымыз есіңізде ме?

- Бұл сөздер сізге не үшін қажет болды?

-Сен мені әлі түсіңде көресің бе?

Маған жүрегің ауырады ма?

- Жоқ.

- Бір кездері біз бірге бақытты өмір сүргендіктен,

Жүректер мен еріндерді біріктіреді!

- Мүмкін.

– Аспанның көгі қайда, үміт нұры қайда?

– Сол үміттер қалың қараңғыда ғайып болды.

Олар қыс түнінде осылай жүрді,

Бір ай ғана тамаша әңгіме естідім.