Rentrer Chez Moi - Abd Al Malik

Le soleil se termine au loin, embrase les tours

Je marche seul comme ceux que n’embrasse plus l’amour

Les rues sont larges pavées d’love, mes souvenirs d’enfance

Et les murs noircis d’jaune pisse, triste adolescence

Bien qu’il fasse depuis peu nuit, c’est comme si le jour n’se levait jamais

vraiment ici

Rêves collectifs, argent sale, femmes, voitures

Tu m'étonnes, que ma vie ne soit pas faite sans rature

Je m’suis longtemps demandé c’qu’il y avait au-delà des immeubles

Cette question creuse un trou que souvent le vide meuble

Mais bref j’ai vu la suite, comme la terre promise

Et une vie moins digne ne pourrait être admise

J’recrache comme l’herbe l’air d’hiver

Du haut d’ma dégaine faite pour les faits divers

Le bus arrive que j’prends comme tout le monde

J’voudrais bien avoir d’la thune comme tant d’monde

Je veux…

Je veux rentrer chez moi

Laissez-moi simplement rentrer chez moi

Juste rentrer chez moi

Laissez-moi, juste rentrer chez moi

Laissez-moi simplement rentrer chez moi

Je veux juste, juste rentrer chez moi

Laissez-moi simplement rentrer chez moi

Laissez-moi, juste rentrer chez moi

Laissez-moi simplement rentrer chez moi

Nos visages sont tous différents et tous anonymes

Pourtant, c’est la même mélancolie que l’on décline

Tous, à l’ombre de nos tracas quotidiens

Probablement tous moins proches du tout que du rien

Ma mère hausserait les épaules et m’dirait

«C'est comme ça.

Que veux-tu?

n’est-ce pas ici qu’on a porté nos pas?»

Une vieille dame «Madame, est-ce que vous voulez vous asseoir?»

Elle saisit fort son sac à main et fait semblant de n’pas m’voir

Mon indifférence, sa peur, réglées sur le même conditionnement

Parce que c’est comme ça qu’on vit, depuis tellement longtemps

On s’croise, on s’toise c’est rare qu’on échange

Ce genre de situations fait qu’des fois on y pense

Mais ça c’est au mieux, au pire on s’embrouille

Face à l’autre dans c’monde on a la trouille

Beaucoup rêvent d'être riches et célèbres

Comme si à part ça tout était funèbre

Je veux rentrer chez moi

Laissez-moi simplement rentrer chez moi

Juste rentrer chez moi

Laissez-moi, juste rentrer chez moi

Laissez-moi simplement rentrer chez moi

Je veux juste, juste rentrer chez moi

Laissez-moi simplement rentrer chez moi

Je veux juste, juste rentrer chez moi

Laissez-moi simplement rentrer chez moi

Et quand j’veux descendre les contrôleurs montent

A peine ils m’voient ils s’braquent comme si j’fraude il s’trompent

J’prends mon ticket, j’leur jette à la gueule

Et j’enfonce ma tête, dans mon veston, laissez-moi m’en aller, je marche seul

Les lumières de la ville quand les soirs d’hiver elles s’allument

C’est tellement agréable, j’avance mais je rêve de recul

Au bout d’mon bras gauche y’a mon sac de sport

Faut dire qu’j’en ai fait contraint quand j'étais dehors

Dans l’sac quelques habits propres et quelques bricoles

Le genre de trucs qui valent rien ici là-bas d’l’or

J’pourrais m’sauver, courir puis disparaître

Après sûrement un avis d’recherche les pleurs de ma mère

Alors ça sert à rien, j’aurais dû y penser avant d'être un vaurien

J’y suis presque, triste, je vois déjà chez moi d’loin

Devant les portes immenses infinies du pénitencier

Bienvenue dans l’abîme de nos destinées

Je veux rentrer chez moi

Laissez-moi simplement rentrer chez moi

Juste rentrer chez moi

Je veux juste, juste, juste rentrer chez moi

Laissez-moi simplement rentrer chez moi

Je veux juste, juste, juste rentrer chez moi

Laissez-moi simplement rentrer chez moi

Je veux juste, juste, juste rentrer chez moi

Laissez-moi simplement rentrer chez moi

Je veux juste, juste, juste rentrer chez moi

Laissez-moi simplement rentrer chez moi

Je veux juste, juste, juste rentrer chez moi

Laissez-moi simplement rentrer chez moi

Je veux juste, juste, juste rentrer chez moi

Laissez-moi s’il vous plaît rentrer chez moi

Күн алыс жерде бітеді, мұнараларды отқа салады

Мен енді махаббат сүймейтіндер сияқты жалғыз жүремін

Көшелер кең төселген махаббатпен, менің балалық шағымнан естеліктер

Қабырғалары мұңды жастық шақпен қара түсті

Біраз уақыт қараңғы болса да, күн батпайтындай

шынымен де осында

Ұжымдық армандар, лас ақша, әйелдер, көліктер

Сіз мені таң қалдырасыз, менің өмірім өшірілмей жасалмайды

Ғимараттардың арғы жағында не бар деп ұзақ ойландым

Бұл сұрақ жиі бос жиһазды қазып алады

Бірақ бәрібір жалғасын көрдім, уәде етілген жер сияқты

Ал одан да абыройлы өмірге жол беруге болмайды

Шөптей қыстың ауасын түкіріп жіберемін

Жаңалықтарға арналған жылдам ұтыс ойынымның жоғарғы жағынан

Басқалар сияқты мен де мінетін автобус келді

Мен көптеген адамдар сияқты ақшаға ие болғым келеді

Мен ... алғым келеді…

Мен үйге барғым келеді

Тек үйге баруға рұқсат етіңіз

жай ғана үйге бар

Мені тастап, үйге қайт

Тек үйге баруға рұқсат етіңіз

Мен жай ғана үйге барғым келеді

Тек үйге баруға рұқсат етіңіз

Мені тастап, үйге қайт

Тек үйге баруға рұқсат етіңіз

Біздің бет-әлпетіміз әртүрлі және бәрі жасырын

Дегенмен, біз төмендететін сол меланхолия

Барлығы, біздің күнделікті уайымымыздың көлеңкесінде

Бәлкім, бәрі жоқтан гөрі бәріне жақын емес

Анам иығын көтеріп, айтып беретін

«Дәл солай.

Сен нені қалайсың?

Біз қадамдарымызды осында емеспіз бе?»

Кемпір "ханым, отырғың келе ме?"

Әмиянды қатты ұстап, мені көрмегендей кейіп танытады

Менің немқұрайлылығым, оның қорқынышы да дәл осындай жағдайға байланысты

Өйткені біз ұзақ уақыт бойы осылай өмір сүреміз

Кездесеміз, бір-бірімізге қараймыз, алмасуымыз сирек

Мұндай жағдайлар сізді кейде бұл туралы ойлануға мәжбүр етеді

Бірақ бұл жақсы жағдайда, ең нашар жағдайда біз шатасамыз

Бұл дүниеде бір-бірімізбен бетпе-бет келгенімізден қорқамыз

Көптеген адамдар бай және атақты болуды армандайды

Одан бөлек бәрі жерлеу рәсімі болғандай

Мен үйге барғым келеді

Тек үйге баруға рұқсат етіңіз

жай ғана үйге бар

Мені тастап, үйге қайт

Тек үйге баруға рұқсат етіңіз

Мен жай ғана үйге барғым келеді

Тек үйге баруға рұқсат етіңіз

Мен жай ғана үйге барғым келеді

Тек үйге баруға рұқсат етіңіз

Мен төмен түскім келсе, контроллер жоғары көтеріледі

Мені көрген бойда алдап жатқандай ұстайды, қателеседі

Мен билетімді алып, оларға лақтырамын

Ал мен басымды көміп жатырмын, пиджакпен, жіберемін, жалғыз жүремін

Қала шамдары қысқы кештерде жанған кезде жанып тұрады

Бұл өте жақсы, мен алға жылжып келемін, бірақ мен артқа қарай армандаймын

Сол қолымның соңында менің спорттық сөмкем бар

Мен сыртта жүргенде мәжбүр болғанымды айту керек

Сөмкеде таза киімдер және кейбір ықтималдықтар мен ұштар

Мұнда алтынның құны жоқ дүниелер

Мен қашып, содан кейін жоғалып кете аламын

Анамның көз жасын іздеу туралы хабарламадан кейін

Ендеше түкке тұрғысыз, бұны арамза болмай тұрып ойлауым керек еді

Жақындамын, мұңайып, үйді алыстан көремін

Түзеу мекемесінің шексіз шексіз есіктерінің алдында

Біздің тағдырларымыздың тұңғиығына қош келдіңіз

Мен үйге барғым келеді

Тек үйге баруға рұқсат етіңіз

жай ғана үйге бар

Мен жай ғана, үйге барғым келеді

Тек үйге баруға рұқсат етіңіз

Мен жай ғана, үйге барғым келеді

Тек үйге баруға рұқсат етіңіз

Мен жай ғана, үйге барғым келеді

Тек үйге баруға рұқсат етіңіз

Мен жай ғана, үйге барғым келеді

Тек үйге баруға рұқсат етіңіз

Мен жай ғана, үйге барғым келеді

Тек үйге баруға рұқсат етіңіз

Мен жай ғана, үйге барғым келеді

Өтінемін, үйге баруға рұқсат етіңіз