Fleurs de lune feat. Aïssa & Souad Massi - Abd Al Malik, Souad Massi, Aissa

Mon Oeil pleure, mon oeil pleure, Ma patrie me manque tellement,

ma patrie c’est l’amour, ma patrie c’est le coeur,

ma patrie c’est le respect de chacun, même s’il est différent,

le souvenir perpétue l'éclat de ce lieu ou j’ai tant aimé,

de ce lieux ou j’ai tant donné, j’ai vu la tendresse prendre forme humaine,

un arc-en-ciel me dire je t’aime,

une pluie de perles me parler pour me dire jamais je pourrais te quitter,

mon esprit prit possession de mon corps, je suis devenu plume,

depuis que je suis sorti de la brume, je cueille des fleurs de lune,

au dela des cimes, au dela des cieux, au dela des cils qui se plissent,

mes mots, ce sont les feuilles de mon coeur qui bruissent,

douce réminicence, je veux retourner en enfance,

retrouver l’innoncence pour que plus rien ne m’offense,

a travers toi mon beau pays, tous les esprits s’unifient,

a travers toi mon beau pays, les morts reviennent à la vie,

les coeurs se sont orientés vers toi à travers les ages,

laisse moi saisir par le gout le soleil de ce breuvage,

je suis nostalgique de tes vallons et de tes plaines,

quand le souvenir de l’air de tes montagnes à mon sang se mèle,

je me suis fait argile pour boire de ton eau,

je suis devenu fragile, fleurs de lune au bord d’un ruisseau,

Ce lieu en nous est gravé, comment a-t-on pu faire pour oublier d’où l’on

venait,

qui sais, je le sais, ma vie entière à changé,

tout un pan de mon existence, ma mémoire émergé, le voile s’est levé,

fontaine de la vie, ou toute les sources convergent,

ou le lait se mèle au miel, ou jaillisse des diamants de sagesse,

se perdent les intelligences ici n’ont plus pieds,

le fond subsiste au dela de la forme se trouve la réalité,

Il y a des cieux dans ce royaume de l’ame,

qui gouvernent notre monde que l’on trouve quelque fois infame,

l’apparence est le masque du secret,

l’apparence assassine trop souvent ce que l’on crée,

Maintenant que je sais d’ou je viens, je veux retrouver ma terre,

mon coeur est une boussole pour que je ne perde pas mes repères,

quete initiatique je voyage comme Chihiro,

pour que je m'éteigne a moi-même et que disparaisse mon égo

Nostalgique, pas avec la tête mais avec le coeur,

je n’ai pas d’images, ni son, ni odeur,

le souvenir d’une époque ou le corps est frontière,

seul l’esprit à sa place a part entière,

ma tete amnésique mais dans le coeur y’a une trace,

cette marque a vie, souvenir d’avant c’est l’amour,

il n’y avait pas de profondeur, hauteur que l’amour,

nous sommes nostalgiques des choses qui ne sont plus,

non l’endroit est bien la, moi je suis voilé,

avec mes deux pieds sur terre je peux que me souvenir,

l’actualité du monde pousse mon esprit à aller ver le haut,

la ou toi, moi noyés dans l’océan comme avant,

je suis tellement loin et proche en même temps,

le coeur un disque dur, j’oublie jamais,

se souvenir c’est déjà un pas pour revenir …

(Merci à HicH pour cettes paroles)

Көзім жылайды, көзім жылайды, үйімді қатты сағындым,

Отаным – махаббат, Отаным – жүрек,

Менің туған жерім әркімге құрмет, олар әртүрлі болса да,

жад мені қатты жақсы көретін жердің жарқырауын сақтайды,

Мен көп берген осы жерден мен нәзіктіктің адам кейпіне енгенін көрдім,

кемпірқосақ маған сені сүйемін дейді,

Мен сені ешқашан тастап кете алмайтынымды айту үшін менімен інжу жаңбыры,

рухым тәнімді иемденді, мен мамық болдым,

Тұманнан шыққаннан бері мен ай гүлдерін теріп келемін,

шыңдардан асып, аспаннан, әжімделген кірпіктерден,

Менің сөздерім сыбдырлаған жүрегімнің жапырақтары,

тәтті естелік, балалық шаққа оралғым келеді,

Мені ештеңе ренжітпеуі үшін кінәсіздікті табыңыз,

Сен арқылы менің сұлу елім, барлық ақыл біріктіреді,

Сен арқылы менің сұлу елім, өлгендер тіріледі,

ғасырлар бойы жүректер саған бұрылды,

Маған осы сусынның күн сәулесінің дәмін татуға рұқсат етіңіз,

Мен сіздің аңғарларыңыз бен жазықтарыңызды сағындым,

сенің тау ауаңның естелігі менің қаныма араласқанда,

Мен сенің суыңды ішу үшін саз жасадым,

Мен әлсіреп өстім, бұлақ бойында ай гүлдері,

Бұл жер ішімізде ойып жазылған, қайдан келгенімізді қалай ұмытамыз?

келе жатқан,

Кім біледі, мен білемін, менің бүкіл өмірім өзгерді,

Менің өмірімнің бір бөлігі, менің жадым пайда болды, перде көтерілді,

барлық көздер біріктірілген өмір бұлағы,

сүт балмен араласқан жерде, даналық гауһар тастар өскен жерде,

Бұл жерде ақыл-парасат жоғалғандардың аяғы жоқ,

субстанция формадан тыс өмір сүреді, шындық жатыр,

Бұл жан дүниесінде аспан бар,

Біздің әлемді кім басқарады, біз кейде жаман деп санаймыз,

сыртқы түрі - құпияның маскасы,

сыртқы түрі тым жиі біз жасаған нәрсені өлтіреді,

Енді мен қайдан келгенімді білсем, өз жерімді тапқым келеді,

Менің жүрегім - компас, сондықтан мен өзімді жоғалтпаймын,

бастамалық квест Мен Чихиро сияқты саяхаттаймын,

сондықтан мен өзімді сөндіремін және менің эго жоғалады

Сағыныш, баспен емес, жүрекпен,

Менде көрініс жоқ, дыбыс жоқ, иіс жоқ,

дененің шекарасы болған уақытты еске алу,

тек ақыл өз орнында,

Менің естен тану басым, бірақ жүрегімде із бар,

бұл брендтің өмірі бар, бұрынғы естелік - махаббат,

Махаббаттан басқа тереңдік, биіктік жоқ,

Біз енді жоқ нәрселерді аңсаймыз,

ол жерде жер жоқ, мен пердедемін,

Екі аяғым жерде тұрғанда ғана есімде қалдым,

әлемдегі қазіргі оқиғалар менің рухымды жоғары көтеруге итермелейді,

қайда сен, мен бұрынғыдай мұхитқа батып кеттім,

Мен соншалықты алыс және бір уақытта жақынмын,

жүрек қатты диск, мен ешқашан ұмытпаймын,

есте сақтау - бұл қайтару қадамы ...

(Осы сөздер үшін HicH-ке рахмет)