Чебурашка - Виктор Третьяков

Справляют дни рождения по-разному, бывает:

Кто любит просто дома, кто в гостях, кто в кабаках,

А я свой день рождения на улице справляю

С «фуфыриком» в кармане и с гармошкою в руках.

Зачем мне рестораны, там, в два счета обсчитают,

А дома гости наглые, да и жена шипит,

А так стою на улице, стою себе играю

И жду, когда волшебник в вертолете прилетит.

Пою с улыбкой на лице и не понять прохожим

Зачем стою на улице с такой веселой рожей.

Стою, пою уж битый час, рука играть устала,

Уже «поллитра» скушал я, волшебника все нет.

Чегой-то трудно, вдруг, у нас с волшебниками стало,

Шалят чегой-то мужики, не знаю в чем секрет.

Я так играл, что аж вспотел, промокла вся рубашка.

И я, занюхав огурец, еще «поллитра» съел.

И вот, гляжу, уже стоит со мною рядом чебурашка

И рожи корчит мне подлец, ну в корень, обнаглел.

И тут вскричал ужасно я и топнул я ногою

«А ну-кась тварь, — говорю, — ушастая, оставь меня в покое!».

А он хихикнул и пропал и появился сзади

И уколол меня, прохвост, рогами прямо в бок

И я на грудь еще принял стакан, — сноровки ради,

Хотел поймать его за хвост, но он уже убег.

«Но, ничего, мы встретимся, и пусть не ждет поблажки!», —

Подумал я, опустошив еще один бокал.

«Ведь ежли каждый так, на вроде этой самой чебурашки,

Начнет наглеть?»

— подумал я, подумал… и упал.

Часть вторая.

Пробуждение

Я лежу и вижу: вдруг, подлетает

Прямо к телу голубой вертолет,

И пропеллер, синим светом мигает,

И в нем волшебников сидит целый взвод.

Я навстречу к ним.

Мол, здорово, робяты!

Доставай скорей презент-провиант!

А навстречу мне волшебник усатый, —

Симпатичный, в званьи младший сержант.

Он ко мне в волшебной форме подходит.

Я привстал, он руку мне подает.

Тихо так обнял и с улыбкой заводит

В энтот самый голубой вертолет.

«Вот же, — думаю, — дождался успеха, —

Счас начнут подарки мне раздавать!».

А они мне: «Из свиньи в человека

Полетим сейчас тебя превращать».

Туған күндер әртүрлі тәсілдермен атап өтіледі, бұл орын алады:

Кім үйді жақсы көреді, кім қонаққа барады, кім таверналарда болады,

Ал мен туған күнімді көшеде тойлаймын

Қалтасында «фуфиригі» бар, қолында аккордеоны бар.

Маған мейрамханалар не үшін керек, олар сонда жетіспейді,

Үйде қонақтар намыссыз, ал әйелі ысқырады,

Осылайша мен көшеде тұрамын, мен өзім үшін ойнаймын

Ал мен сиқыршының тікұшақпен келуін күтіп отырмын.

Күлімсіреп ән айтамын, өтіп бара жатқандар түсінбейді

Неге мен көшеде осындай жайдарлы жүзбен тұрмын.

Мен тұрамын, мен бір сағат ән айтамын, қолым ойнаудан шаршады,

Мен жарты литр жедім, сиқыршы әлі жоқ.

Бірдеңе қиын болды, кенеттен ол сиқыршылармен болды,

Ер адамдар бірдеңеге тентек, мен оның сыры неде екенін білмеймін.

Ойнағаным сонша, терлеп кеттім, көйлегім су болып қалды.

Ал мен қиярды иіскеп, тағы бір «жарты литр» жедім.

Енді қарасам, қасымда Чебурашка тұр

Ал арамза маған түбірлі, өктемдік етеді.

Сосын мен қатты айқайлап, аяғымды таптадым

«Жүр, жаратылыс», - деймін мен, «құлақ, мені қалдыр!»

Ал ол күлді де жоғалып кетті де арт жақтан көрінді

Ол мені мүйізді дәл бүйірінен шаншып жіберді

Мен әлі де шеберлік үшін кеудеме стақан алдым,

Мен оны құйрығынан ұстағым келді, бірақ ол қашып кетті.

«Бірақ, ештеңе жоқ, біз кездесеміз және ол индульгенцияны күтпесін!», -

Мен тағы бір стақанды босатқанда ойладым.

«Ақыр соңында, егер бәрі осындай болса, дәл Чебурашка сияқты болса,

Ол намыссыз бола бастайды ма?

Мен ойладым, ойладым... және құладым.

Екінші бөлім.

Ояну

Мен өтірік және көремін: кенеттен ұшып кетеді

Тікелей көк тікұшақтың корпусына,

Ал пропеллер көк түспен жыпылықтайды

Оның ішінде сиқыршылардың тұтас взводы бар.

Мен олармен кездесемін.

Керемет, роботтар сияқты!

Жақында сыйлықтарыңызды алыңыз!

Ал мұртты сиқыршы мені қарсы алады, -

Әдемі, кіші сержант шенінде.

Ол маған сиқырлы түрде жақындайды.

Мен тұрдым, ол маған қолын берді.

Тыныш құшақтап, жымиып қосылды

Мына көк тікұшаққа.

«Міне,» деп ойлаймын, «табысты күттім»,

Олар маған сыйлықтар тарата бастайды!».

Және олар маған: «Шошқадан адамға дейін

Енді сені түрлендіру үшін ұшайық».