Flower Lady - Phil Ochs

Millionaires and paupers walk the hungry street

Rich and poor companions of the restless beat

Strangers in a foreign land

Strike a match with a trembling hand

Learn too much to ever understand

But nobody’s buying flowers from the flower lady

Lover’s quarrel, snarl away their happiness

Kisses crumble in a web of loneliness

It’s written by the poison pen

Voices break before they bend

The door is slammed, it’s over once again

But nobody’s buying flowers from the flower lady

Poets agonize, they cannot find the words

And the stone stares at the sculptor, asks «Are you absurd?»

The painter paints his brushes back

Through the canvas runs a crack

Portrait of the pain never answers back

But nobody’s buying flowers from the flower lady

Soldiers disillusioned come home from the war

Sarcastic students tell them not to fight no more

And they argue through the night

Black is black, white is white

Walk away both knowing they are right

But nobody’s buying flowers from the flower lady

Smoke dreams of escaping souls are drifting by

Dull the pain of living as they slowly die

Smiles change into a sneer

Washed away by whiskey tears

In the quicksand of their mind they disappear

Still nobody’s buying flowers from the flower lady

Feeble aged people almost to their knees

Complain about the present using memories

Never found their pot of gold

Wrinkled hands pound weary holes

Each line screams out you’re old, you’re old, you’re old

But nobody’s buying flowers from the flower lady

And the flower lady hobbles home without a sale

Tattered shreds of petals leave a fading trail

Not a pause to hold a rose

Even she no longer knows

The lamp goes out, the evening now is closed

And nobody’s buying flowers from the flower lady

Миллионерлер мен кедейлер аш көшеде жүреді

Мазасыз соққының бай және кедей серіктері

Бөтен елдегі бейтаныс адамдар

Дірілдеген қолмен сіріңке соғыңыз

Түсінбейтін көп нәрсені біліңіз

Бірақ гүлді ханымнан ешкім гүл сатып алмайды

Ғашықтардың дауы, бақытын шертіп тастайды

Поцелулер жалғыздық торында ыдырап қалады

Ол улы қаламмен жазылған

Дауыстар бүгілмей тұрып үзіледі

Есік қағылды, тағы да аяқталды

Бірақ гүлді ханымнан ешкім гүл сатып алмайды

Ақындар қиналып, сөз таппайды

Ал тас мүсіншіге қарап: «Сіз абсурдсыз ба?» деп сұрайды.

Суретші қылқаламдарын кері бояйды

Кенеп арқылы жарық  өтеді

Ауырсынудың портреті ешқашан жауап бермейді

Бірақ гүлді ханымнан ешкім гүл сатып алмайды

Соғыстан түңілген сарбаздар үйлеріне келеді

Күлкілі студенттер оларға бұдан былай төбелеспеу керектігін айтады

Ал олар түні бойы таласып жатыр

Қара қара, ақ ақ

Екеуінің дұрыс екенін біле тұра кетіп қал

Бірақ гүлді ханымнан ешкім гүл сатып алмайды

Жандарды қашып құтылу туралы түтін армандары өтіп жатыр

Олар баяу өлген сайын өмір сүрудің ауыртпалығын азайтыңыз

Күлкі мысқылға айналады

Вискидің көз жасымен шайып кетті

Олардың санасының құмында олар жоғалып кетеді

Гүлші ханымнан әлі ешкім гүл сатып алмайды

Тізелеріне дейін дерлік әлсіз қарт адамдар

Естеліктерді пайдаланып, қазіргі туралы шағымданыңыз

Ешқашан алтын құмырасын таппаған

Әжімделген қолдар шаршаған тесіктерді қағады

Әр жол қартайдың, сен кәрісің, сен кәрісің деп айғайлайды

Бірақ гүлді ханымнан ешкім гүл сатып алмайды

Ал гүл ханымы сатылымсыз үйге қыдырып келеді

Жапырақтардың ұсақталған сынықтары өшетін із қалдырады

Раушан гүлін ұстау үшін үзіліс емес

Тіпті ол енді білмейді

Шам сөнеді, қазір кеш жабық

Ал гүлді ханымнан ешкім гүл сатып алмайды