La Mer, Les Étoiles Et Le Vent - Françoise Hardy

C’est drôle, on croit aimer la mer

La mer, on n’en voit pas le fond

La mer, on n’en voit pas la fin

Et toi, c’est plutôt le contraire

Toi, tu ne caches aucun mystère

C’est drôle, on croit aimer le vent

Le vent ne vous obéit pas

A son gré il vient et il va

Tu ne ressembles pas au vent

Toi qui t’attaches

A tous mes pas

Et l’on croit aimer les étoiles

Elles sont loin

Et elles brillent

Et l’on croit rêver aux étoiles

Comme on rêve à l’inaccessible

Que de distances entre elles et toi

Ce sont des choses qu’on ne dit pas

Que je ne devrais pas te dire

La mer, les étoiles et le vent

Depuis que je te vois sourire

Je ne les aime plus autant

Қызық, біз теңізді жақсы көреміз деп ойлаймыз

Теңіз, түбі көрінбейді

Теңіз, оның шегі жоқ

Ал сіз, бұл мүлдем керісінше

Сіз, сіз жұмбақ жасырмайсыз

Күлкілі, бізге жел ұнайды деп ойлаймыз

Жел саған бағынбайды

Өзінің қалауымен келеді де кетеді

Сіз желге ұқсамайсыз

Өзіңізді байлап алған сіз

Менің барлық қадамдарымда

Ал біз жұлдыздарды жақсы көреміз деп ойлаймыз

Олар алыс

Және олар жарқырайды

Ал сіз жұлдыздарды армандаймын деп ойлайсыз

Адам қол жетпейтін нәрсені армандағандай

Олар мен сіздің араңыз қаншама

Бұл біз айтпайтын нәрселер

Саған айтпауым керек

Теңіз, жұлдыздар және жел

Сенің күлгеніңді көргеннен бері

Мен оларды енді онша ұнатпаймын