The Sleeper - Sopor Aeternus & The Ensemble Of Shadows

At midnight, in the month of June,

I stand beneath the mystic moon.

An opiate vapor, dewy, dim,

Exhales from out her golden rim,

And, softly dripping, drop by drop,

Upon the quiet mountain top,

Steals drowsily and musically

Into the universal valley.

The rosemary nods upon the grave;

The lily lolls upon the wave;

Wrapping the fog about it’s breast,

The ruin molders into rest;

Looking like Lethe, see!

the lake

A conscious slumber seems to take,

And would not, for the world, awake.

All Beauty sleeps!- and lo!

where lies

Irene, with her Destinies!

O, lady bright!

can it be right-

This window open to the night?

The wanton airs, from the tree-top,

Laughingly through the lattice drop-

The bodiless airs, a wizard rout,

Flit through thy chamber in and out,

And wave the curtain canopy

So fitfully- so fearfully-

Above the closed and fringed lid

'Neath which thy slumb’ring soul lies hid,

That, o’er the floor and down the wall,

Like ghosts the shadows rise and fall!

Oh, lady dear, hast thou no fear?

Why and what art thou dreaming here?

Sure thou art come O’er far-off seas,

A wonder to these garden trees!

Strange is thy pallor!

strange thy dress,

Strange, above all, thy length of tress,

And this all solemn silentness!

The lady sleeps!

Oh, may her sleep,

Which is enduring, so be deep!

Heaven have her in it’s sacred keep!

This chamber changed for one more holy,

This bed for one more melancholy,

I pray to God that she may lie

For ever with unopened eye,

While the pale sheeted ghosts go by!

My love, she sleeps!

Oh, may her sleep

As it is lasting, so be deep!

Soft may the worms about her creep!

Far in the forest, dim and old,

For her may some tall vault unfold-

Some vault that oft has flung it’s black

And winged panels fluttering back,

Triumphant, o’er the crested palls,

Of her grand family funerals-

Some sepulchre, remote, alone,

Against whose portal she hath thrown,

In childhood, many an idle stone-

Some tomb from out whose sounding door

She ne’er shall force an echo more,

Thrilling to think, poor child of sin!

It was the dead who groaned within.

Маусым айында түн ортасында,

Мен мистикалық айдың астында тұрмын.

Опиаттың буы, шық, күңгірт,

Оның алтын жиегінен дем шығарады,

Және, ақырын, тамшы тамшы,

Тыныш тау басында,

Ұйқылықпен және музыкамен ұрлайды

Әмбебап алқапқа.

Розмарин қабірге басын изеді;

Лалагүл толқында леблейді;

Тұманды кеудесіне орап,

Қирау тыныштықты қалыптастырады;

Летеге ұқсаймын, қараңыз!

көл

Саналы ұйқысыз, ал

Және әлем үшін ояу болмас еді.

Барлық сұлулық ұйықтайды!- және міне!

қайда жатыр

Айрин, тағдырларымен!

О, жарқын ханым!

дұрыс бола ала ма

Бұл терезе түнге дейін ашық па?

Ағаш төбесінен зілсіз ауа шығады,

Тор арқылы күліп-

Тәнсіз ауалар, сиқыршының қирауы,

Бөлмеңізді ішке және сыртқа шығыңыз,

Ал шымылдық шатырын бұлғаңыз

Сонша қорқынышты   

Жабық және жиектелген қақпақтың үстінде

«Ұйқысыз жаның жатқан жердің астында,

Бұл еденге және қабырғаға,

Елестер сияқты көлеңкелер көтеріліп, құлайды!

О, қымбатты ханым, сізде қорқыныш жоқ па?

Сіз мұнда не үшін және нені армандайсыз?

Әлбетте, сен алыс теңіздерге келдің,

Бұл бақша ағаштары таңқаларлық!

Сіздің бозарыңыз біртүрлі!

сенің көйлегің біртүрлі,

Біртүрлі, ең бастысы, сенің ұзындығың,

Және бұл барлық салтанатты үнсіздік!

Ханым ұйықтап жатыр!

О, оның ұйықтауы мүмкін,

Бұл шыдамды, сондықтан терең болыңыз!

Жұмақ оны қасиетті қорғанында болсын!

Бұл палата тағы бір қасиетті болып өзгерді,

Бұл төсек тағы бір меланхолия үшін,

Құдайдан өтірік айтуын сұраймын

Ашылмаған көзбен мәңгілікке,

Бозғылт жапырақты елестер өтіп бара жатқанда!

Сүйіктім, ол ұйықтап жатыр!

О, ұйықтай берсін

Ол тұрақты болса терең болыңыз!

Оның айналасындағы құрттар жұмсақ болсын!

Алыс орманда, күңгірт және ескі,

Ол үшін биік қойма ашылуы мүмкін -

Кейбір қоймалар жиі қара түсті

Ал қанатты панельдер артқа соғады,

Жеңіске жеткен, қырлы шалдар,

Оның үлкен отбасының жерлеу рәсімінен

Кейбір қабір, шалғай, жалғыз,

Ол кімнің порталына қарсы шықты,

Балалық шақта көптеген бос тастар -

Есігі естілетін кейбір қабір

Ол бұдан былай жаңғырықты мәжбүрлемейді,

Ой толғандыратын, күнәнің бейшара баласы!

Ішінен ыңылдаған өлілер болды.