Я с тобой - Белая Гвардия, Зоя Ященко

Мне скоро вот уже семь тысяч лет,

Меня по детству сглазил поэт,

Сказал, что жить мне в обители рая,

Да только я все не умираю.

И не смотря на границы столбы,

Я в жизнь пошел, как в лес по грибы,

Мне утро подало знак синевою,

И тут я понял, что я с тобою.

Я с тобой!

Я с тобой!

Весь день пугали дорогой в ад,

Под вечер начался звездопад,

И мне звездою пробило грудь,

Упал, да только не мог все заснуть.

Ко мне зима забралась в постель,

На голову снег, по рукам метель,

И вел я долго неравный бой,

Меня спасло то, что я с тобой.

Я с тобой!

— с весной первой птицей.

Я с тобой!

— с колодца водицей.

Пеплом на ресницах, солнцем на руке,

Каплей дождя на щеке…

Ко мне во сне приходил мой генерал,

Он на свободе жениться мечтал,

За день до свадьбы ушел на войну,

И так никто о нем и не вспоминал.

Ушли глухие, пришли слепые,

Всем реки в золоте, по мне — так любые,

Всем крест на шею да орден героя,

По мне б так просто остаться с тобою.

Я с тобой!

— с весной первой птицей.

Я с тобой!

— с колодца водицей.

Пеплом на ресницах, солнцем на руке,

Каплей дождя на щеке…

Мне дороги записаны в сестры,

Мне ветра записаны в братья,

Мне бы забыть кино прошлой смерти

Про тюрьмы духа да черные платья,

Мне не одевать их злые одежды,

Мне хватает Веры, Любви да Надежды,

Мне земля за все все простила,

Мне от тебя небо ключ подарило,

Мне надоели костюмы и маски,

Я не хочу быть героем из сказки,

Если мне лететь, мне и славы не надо,

Если мне упасть, то ты будешь рядом.

Ты мне скажешь: «Не может быть этого,

Мы с тобой на разных планетах…»

Я рассмеюсь и окна открою.

Я — это ты, и всегда был тобою.

Мен жеті мың жастамын,

Бала кезімде бір ақынның аузына тығылдым,

Жәннаттың төрінде тұруым керек деді,

Иә, бірақ мен өлмеймін.

Бағандардың шекараларына қарамастан,

Мен өмірге орманға саңырауқұлақ тергендей кірдім,

Таң маған көк белгі берді,

Сонда мен сенімен бірге екенімді түсіндім.

Мен сеніменмін!

Мен сеніменмін!

Күні бойы олар тозаққа апаратын жолды қорқытты,

Кешке жұлдыз басталды,

Бір жұлдыз кеудемді тесіп өтті,

Ол құлап қалды, бірақ ұйықтай алмады.

Қыс төсегіме кіріп кетті,

Басына қар, қолына боран,

Мен ұзақ уақыт бойы тең емес шайқас жасадым,

Мен сенімен бірге болғанымнан құтқарылдым.

Мен сеніменмін!

- көктемде бірінші құспен.

Мен сеніменмін!

- құдықтан сумен.

Кірпікке күл, қолға күн,

Жаныңда бір тамшы жаңбыр...

Менің генералым маған түсімде келді,

Ол еркіндікте үйленуді армандады,

Тойдан бір күн бұрын соғысқа аттанды.

Сондықтан оны ешкім есіне алмады.

Саңыраулар кетті, соқырлар келді

Барлық өзендер алтында, мен үшін - кез келген,

Мойындағы барлық крест және батырдың бұйрығы,

Сенімен қалу маған оңай болар еді.

Мен сеніменмін!

- көктемде бірінші құспен.

Мен сеніменмін!

- құдықтан сумен.

Кірпікке күл, қолға күн,

Жаныңда бір тамшы жаңбыр...

Менің жолдарым апалы-сіңлілі деп жазылған,

Желдер маған бауырлар деп жазылған,

Өткен өлім туралы фильмді ұмытқым келеді

Рух түрмелері мен қара көйлектер туралы,

Мен олардың жаман киімдерін кимеймін,

Менде сенім, махаббат және үміт жеткілікті,

Жер мені бәрін кешірді,

Аспан маған сенен кілт берді,

Мен костюмдер мен маскалардан шаршадым

Мен ертегідегі кейіпкер болғым келмейді

Ұшсам, маған атақ керек емес,

Мен құлап қалсам, сен сонда боласың.

Сіз маған айтасыз: «Бұл болуы мүмкін емес,

Сіз және мен басқа планетадамыз...»

Мен күліп, терезені ашамын.

Мен сенмін және әрқашан сен болдым.