У пяти прудов - Зоя Ященко, Белая Гвардия

У пяти прудов догорит закат,

Замутит волну дикий селезень.

За спиной Москва, не гляди назад,

У прудов бока — камни серые.

Заведу тебя на горбатый мост,

Затрещит хребет, раскачается,

Здесь рукой подать до далеких звезд,

Не гляди назад, там смеркается.

Покажу тебе, как деревья спят,

Здесь река плыла, ивы плакали.

Не гляди назад, там дома стоят

И огни горят одинаково.

Чуть закрой глаза — и раздастся степь,

Голоса вздохнут колокольные,

А вдали костров — золотая цепь,

Там коней пасут люди вольные.

Ты услышишь, как пастухи поют,

Не легка сума — жизнь бродячая.

За спиной сомкнет воды пятый пруд,

Ты иди к кострам, не сворачивай.

А когда взойдет месяц над рекой

И нахлынет вдруг боль щемящая,

Оглянись назад и взмахни рукой —

Как из прошлого в настоящее.

Обступила тьма, да со всех сторон…

Точно мел в руке память крошится.

Мы стоим с тобой в глубине времен,

И рубахи на ветру полощутся…

Бес тоғанда күн батады,

Жабайы дрейк толқынды қоздырады.

Мәскеудің артында, артыңа қарама

Тоғандардың бүйірлерінде сұр түсті тастар бар.

Мен сені арқалы көпірге апарамын,

Жота жарылып, тербеледі,

Мұнда, алыстағы жұлдыздар жететін жерде,

Артыңызға қарамаңыз, ол жақта қараңғы болып барады.

Ағаштардың қалай ұйықтайтынын көрсетіңіз

Мұнда өзен жүзді, талдар жылады.

Артқа қарама, үйлер бар

Ал шамдар бірдей жанады.

Көзіңізді сәл жұмыңыз - сонда дала естіледі,

Қоңырау дауыстары күрсінді,

Ал оттардың қашықтығында – алтын тізбек,

Онда тегін адамдар жылқы бағып жүр.

Қойшылардың ән айтқанын естисің,

Оңай сома емес – өмір қаңғыбас.

Артқы жағындағы бесінші тоған суды жауып тастайды,

Сіз отқа барасыз, бұрылмаңыз.

Ал ай өзеннен шыққанда

Кенеттен ауырсыну пайда болады,

Артыңызға қарап, қолыңызды бұлғаңыз

Өткеннен бүгінге дейінгі сияқты.

Қараңғылық қоршалған, иә барлық жағынан ...

Қолдағы бор сияқты, жады ыдырайды.

Біз сенімен біргеміз уақыт қойнауында,

Ал жейделер желмен дірілдейді...