Санкт-Петербург - Зоя Ященко, Белая Гвардия

Этот большой удивительный город сводит с ума,

Полутона, его узкие улочки, в дымке дома,

Крошечных мостиков ломкие линии чертят рассвет,

Левобережья штрихи карандашные сходят на нет.

Мы, полусонные, вышли сквозь арку в туманную мглу,

Первый трамвай нас обгонит, звеня, на Литейном углу.

Мы пробираемся по переулочкам к водам Невы,

Нас провожают ленивыми взглядами мокрые львы.

Мимо мелькают резные решетки, златые кресты,

Наши глаза заболевшие слепнут от красоты,

Летний ли Сад на пути возникает иль Зимний Дворец —

Не пощадил ты своих современников, царь и творец!

Город — Венеция, город — Бастилия, город — тюрьма.

Кто, заглядевшись, в пути остановится, сходит с ума,

И превращается в бронзовый памятник или в мечту —

Это и есть минимальная плата за красоту.

Стены кофейни послужат пристанищем тех, кто влюблен,

Дышит коричневым запахом зерен спящий Сайгон.

Первую ночь ослепительно белую встретил в пути,

Кто побывал здесь однажды, тому просто так не уйти.

Если ты все же уходишь, тебя настигает стрела,

А за спиной отражается небо в осколках стекла.

Город — Венеция, город — Бастилия, город — тюрьма.

Кто, заглядевшись, в пути остановится, сходит с ума,

И превращается в бронзовый памятник или в мечту —

Это и есть минимальная плата за красоту.

Бұл үлкен таңғажайып қала ақылсыз

Жарты тондар, оның тар көшелері, үйдің тұманында,

Кішкентай көпірлер, нәзік сызықтар таңды тартады,

Сол жағалауда қарындаш штрихтары өшіп барады.

Біз жартылай ұйықтап, арка арқылы тұманды қараңғылыққа шықтық,

Бірінші трамвай бізді Литейный бұрышында басып озады.

Біз жолдармен Нева суларына барамыз,

Бізді жалқау көзқараспен дымқыл арыстандар алып барады.

Кесілген торлар, алтын кресттер жыпылықтайды,

Сұлулықтан ауру көзіміз соқыр болады,

Жолда жазғы бақ пайда бола ма, әлде Қысқы сарай -

Замандастарыңды аямадың, патша мен жаратушы!

Қала - Венеция, қала - Бастилия, қала - түрме.

Кім қараса, жолда тоқтайды, жынды болады,

Ал қола ескерткішке немесе арманға айналады -

Бұл сұлулық үшін ең төменгі баға.

Кофехананың қабырғалары ғашықтар үшін баспана болады,

Ұйықтап жатқан Сайгон дәндердің қоңыр иісімен дем алады.

Жолда бірінші көз алдымызға ақ түнді кездестірдім,

Кімде-кім мұнда бір рет болған болса, жай кетпейді.

Әлі кетсең, жебе сені қуып жетеді,

Ал артқы жағында аспан әйнек сынықтарында көрінеді.

Қала - Венеция, қала - Бастилия, қала - түрме.

Кім қараса, жолда тоқтайды, жынды болады,

Ал қола ескерткішке немесе арманға айналады -

Бұл сұлулық үшін ең төменгі баға.