Ночной дозор - Зоя Ященко, Белая Гвардия

Мы раньше вставали с восходом солнца

И жили тысячу лет,

Пока один из нас не выкрал

Огонь — мерцающий свет.

Тогда одни из нас стали молиться,

Другие точить клыки,

Но все мы пили из Голубой реки.

А время тогда потекло сквозь пальцы,

К зиме обмелела река.

И тот, кто жил здесь всегда, стал винить

Пришедших издалека.

У одних подрастали дочери,

У других сыновья,

Но все мы пили из одного ручья.

Мы заточали друг друга в крепости,

Поджигали мосты.

Над этим градом — звезда с полумесяцем,

Над тем — на макушках кресты.

Над одним окном — песня иволги,

Над другим — галдеж воронья,

Но все мы пили из одного ручья.

Один удалился от мира в горы

К источникам Инь и Ян.

Другой сидел в задымленной чайной

И просто курил кальян.

На одной жене платье белое,

Та, что в черном, — жена ничья,

Но все мы пили из одного ручья.

Один поднималася все выше и выше,

Другой повредил крыло.

На одних полях наливались колосья,

На других ничего не росло.

Один умирал, настигнутый пулей,

Другой — стрелял из ружья,

Но все мы пили из одного ручья.

И отхлебнув — кто вина, кто зелья,

Кто отца поминая, кто — мать,

Один решает, что время строить,

Другой — что время взрывать.

Но каждую полночь Сидящий

У мельницы судеб решает их спор:

Он говорит, кому выходить в дозор.

Күн шыққанда тұратынбыз

Және мың жыл өмір сүрді

Біреуміз ұрлағанша

От - бұл жыпылықтайтын жарық.

Сосын кейбіріміз дұға ете бастады,

Басқалары тістерін қайрайды,

Бірақ бәріміз Көк өзеннен сусындадық.

Содан кейін уақыт саусақтарымнан өтті,

Қысқа қарай өзен тайыз болды.

Ал үнемі осында тұратын адам кінәлай бастады

Алыстан келді.

Кейбірінің қызы өскен

Басқа ұлдары

Бірақ бәріміз бір ағыннан сусындадық.

Бір-бірімізді қамалға қадық,

Көпірлер өртенді.

Бұл қаланың үстінде жарты ай жұлдыз бар,

Оның үстінде - кресттердің шыңдарында.

Бір терезенің үстінде - ориола әні,

Үстінде қарғалардың ызыңы,

Бірақ бәріміз бір ағыннан сусындадық.

Бірі дүниеден тауға шықты

Инь және Ян көздеріне.

Тағы біреуі түтін шәйханада отырды

Және жай ғана кальян шегетін.

Бір әйелі ақ көйлек киген,

Қара киімді ешкімнің әйелі емес,

Бірақ бәріміз бір ағыннан сусындадық.

Бір көтеріліп, жоғары көтерілді,

Тағы біреуі қанатты зақымдады.

Кейбір алқаптарда жүгері масақтары төгілді,

Басқаларға ештеңе өспеді.

Біреуін оқ басып, өліп бара жатты,

Екіншісі мылтық атып,

Бірақ бәріміз бір ағыннан сусындадық.

Ал бір жұтым ішкен - шарап кім, сусын кім?

Кім әкені еске алады, кім ананы,

Біреуі құрылыстың уақыты келді деп шешеді

Екіншісі - жарылыс уақыты келді.

Бірақ әр түн ортасы Отырған

Тағдыр диірменінде олардың дауы шешілді:

Кімге патрульге бару керектігін айтады.