Заночую в стогу - Жанна Бичевская

Заночую в стогу…

Заночую в стогу, по-звериному вырою нору,

От больших городов отбежав далеко-далеко.

Полночь Млечным Путем опояшется, как омофором.

И луной покадив, наклубит паруса облаков.

Отовсюду плывет тонкий запах сиреневой пены

Благодать, благодать, наполняется грудь чистотой.

В изголовье взобью прошлогоднее слегшее сено.

Отыщу на прощанье созвездье с Полярной звздой.

О святые часы!

Лобызаю отверстую вечность,

Протираю глаза, поразмазав, как в детстве, звезду.

Нет, не хлебом единым живится душа человеча,

Все Тобою живет, Сотворивый сию красоту.

И забуду тогда, и никто, пожалев, не напомнит

О погоне в ночи, что идет за моею пятой.

Опрокинутый ковш где-то землю дождями напоит,

Чтобы утром припасть к океану за свежей водой.

И внимает Творцу мир земной с необьятным Небесным,

Ни друзей не видать, ни идущих по следу врагов.

И туман, мой туман, дымовой невесомой завесой

Оградит беглеца от взыскующих душу его.

Дышит вольная ночь.

Завтра будет гораздо все проще.

Разойдется туман, до росинки свое отслужив.

Соловьями поет, славя Бога, забытая роща.

И кругом никого, не считая пропащей души.

Түнді шөпте өткіземін...

Шөпте түнеймін, Мал боп ор қазамын.

Үлкен қалалардан алыс, алысқа жүгіру.

Түн ортасы омофорион сияқты Құс жолымен қоршалады.

Аймен бірге теңселіп, бұлттардың желкенін дөңгелетеді.

Әр жерден сирень көбігінің нәзік иісі қалқып тұрады

Мейірімділік, мейірім, кеуде тазалыққа толы.

Төсектің басында былтырғы шабылған шөпті шабамын.

Мен Поляр жұлдызымен қоштасу шоқжұлдызын табамын.

О, қасиетті сағаттар!

Ашық мәңгілікті сүйемін,

Көзімді уқалаймын, балалық шақтағыдай жұлдызды жағып.

Жоқ, адам жаны нанмен ғана өмір сүрмейді,

Бәрі де осы сұлулықты жаратқан өзіңмен өмір сүреді.

Содан кейін мен ұмытамын, өкініп ешкім еске салмайды

Менің өкшемнен кейінгі түндегі қуу туралы.

Төңкерілген шелек жерді жаңбырмен суарады,

Таңертең тұщы су үшін мұхитқа құлау.

Аспан әлемі бар жердегі әлем Жаратушыны тыңдайды,

Достар көрінбейді, ізімен келе жатқан жау жоқ.

Ал тұман, менің тұманым, салмақсыз түтін экраны

Қашқынды жанын іздегендерден қорғайды.

Еркін түн дем алады.

Ертең әлдеқайда жеңіл болады.

Тұман шық тамшысына қызмет етіп, тарайды.

Ұмытылған тоғай бұлбұлдай сайрап, Алланы мадақтайды.

Айналада адасып кеткен жаннан басқа ешкім жоқ.