Казачья притча (Ой, то не вечер...) - Жанна Бичевская

Ой, да не вечер, да не вечер.

Мне малым-мало спалось.

Мне малым-мало спалось,

Ой, да во сне привиделось.

Мне во сне привиделось

Будто конь мой вороной

Разыгрался, расплясался,

Разрезвился подо мной.

Ой, налетели ветры злые,

Да с восточной стороны,

И сорвали черну шапку

С моей буйной головы.

А есаул догадлив был,

Он сумел сон мой разгадать.

Ой, пропадет он говорил мне

Твоя буйна голова.

Әй, кеш емес, кеш емес.

Менің ұйқым аз болды.

Мен аз ұйықтадым,

Иә, менде бір арман болды.

Түсімде көрдім

Менің атым қара сияқты

Ойнады, биледі

Менің астыма құлады.

О, зұлым жел соқты,

Иә, шығыс жағында

Және қара қалпақты жұлып алды

Менің жабайы басымнан.

Ал Есәул ұшқыр еді,

Ол менің арманымды шеше алды.

О, ол кетті, деді ол маған

Жабайы басың.