Господи, помилуй - Жанна Бичевская

Колокольный звон над землёй плывёт,

А в монастыре братский хор поёт.

— Господи, помилуй!

Инок-канонарх положил поклон.

И тотчас затих колокольный звон.

— Господи, помилуй!

— Господи, воззвал, — тенор возгласил,

Канонарху хор слаженно вторил.

— Господи, помилуй!

Свечи, образа, мантии, кресты,

Братия поёт грустный глас шестый.

— Господи, помилуй!

Странники стоят, молится народ.

Русь ещё жива, Русь ещё поёт:

— Господи, помилуй!

Схимники в крестах, бороды как снег,

Потупив глаза, молятся за всех:

— Господи, помилуй!

С музыкой такой хоть иди на смерть!

Много ли тебе, Русь Святая петь?

— Господи, помилуй!

Твой настал черёд, молодой звонарь,

Пробуди простор, посильней ударь.

— Господи, помилуй!

Братский хор умолк, снова перезвон,

только слышно мне, как со всех сторон:

— Господи, помилуй!

Қоңырау соғылады жер үстінде,

Ал монастырда бауырлас хор ән айтады.

- Раббым рақым етсін!

Монах-канонарх тағзым етті.

Сол кезде қоңырау соғылды.

- Раббым рақым етсін!

«Мырза, мен шақырдым», - деп айқайлады тенор,

Хор канонархты бір ауыздан қайталады.

- Раббым рақым етсін!

Шамдар, бейнелер, мантиялар, кресттер,

Ағайындылар алтыншы мұңды дауысты айтады.

- Раббым рақым етсін!

Қаңғыбастар тұр, адамдар намаз оқып жатыр.

Ресей әлі тірі, Ресей әлі ән айтады:

- Раббым рақым етсін!

Шемниктер крестте, сақалдар қар сияқты,

Көздерін төмен түсіріп, олар барлығы үшін дұға етеді:

- Раббым рақым етсін!

Осындай музыкамен, ең болмағанда, өлімге барыңыз!

Сен, Киелі Ресей, қанша ән айтасың?

- Раббым рақым етсін!

Сенің кезегің келді, жас қоңыраушы,

Кеңістікті оятыңыз, қаттырақ соққы беріңіз.

- Раббым рақым етсін!

Бауырлас хор үнсіз қалды, қайтадан шырылдады,

Мен барлық жағынан қалай екенін естимін:

- Раббым рақым етсін!