Ностальгическая - Жанна Бичевская

Заунывные песни летели

В край березовой русской тоски,

Где над детством моим отзвенели

Петербургских гимназий звонки.

Где над детством моим отзвенели

Петербургских гимназий звонки.

Под кипящий янтарь оркестрантов,

Под могучее наше «Ура!»

Не меня ль государь-император

Из кадетов возвел в юнкера?

В синем небе литавры гремели

И чеканила поступь война.

И не мне ли глаза голубели

И махала рука из окна?

Мчались годы в простреленных верстах

По друзьям, не вернувшимся в ряд,

Что застыли в серебрянных росах

За Отечество и за царя.

Не меня ли вчера обнимали

Долгожданные руки — и вот,

Не меня ли в чека разменяли

Под шумок в восемнадцатый год?

Не меня ли в чека разменяли

Под шумок в восемнадцатый год?

Мұңлы әндер ұшты

Қайың орыс меланхолиясының еліне,

Олар менің балалық шағымды еске түсірген жерде

Петербург гимназиясына қоңырау шалды.

Олар менің балалық шағымды еске түсірген жерде

Петербург гимназиясына қоңырау шалды.

Музыканттардың қайнаған кәріптас астында,

Біздің құдіретті "Ура!"

Мен емес пе, егемен император

Кадеттерден Юнкерге дейін көтерілді ме?

Көк аспанда тимпани күркіреді

Соғыс ізі соғылған.

Ал менің көзім көгерген жоқ па

Ал терезеден қол бұлғады ма?

Жылдар атылған мильде өтті

Қатарға оралмаған достар үшін,

Күміс шықта не тоңды

Отан үшін және патша үшін.

Кеше олар мені құшақтап алған жоқ па

Көптен күткен қолдар - енді,

Мен чекке айырбастаған жоқпын ба?

Он сегізінші жыл атын жамылып?

Мен чекке айырбастаған жоқпын ба?

Он сегізінші жыл атын жамылып?