Липа вековая - Жанна Бичевская

Липа вековая над рекой шумит,

Песня удалая вдалеке звенит.

Луг покрыт туманом, словно пеленой,

Слышен за курганом звон сторожевой.

Этот звон унылый давно прошлых дней

Пробудил, что было в памяти моей.

Вот всё миновало и я под венцом,

Молодца сковали золотым кольцом.

Только не с тобою, милая моя,

Спишь ты под землёю, спишь из-за меня.

Над твоей могилой соловей поёт,

Скоро и друг милый тем же сном заснёт.

Скоро и друг милый тем же сном заснёт.

Ежелгі линден өзен үстінде сыбдырлайды,

Алыстан шалғайдағы ән шырылдайды.

Шалғынды тұман басып, жамылғыдай,

Үйіндінің ар жағында күзетшінің шырылдаған дауысы естіледі.

Бұл күндердің күңгірт сыңғыры

Мен жадымдағы нәрсені ояттым.

Бәрі бітті, мен тәждің астында қалдым,

Жас жігітті алтын сақина байлапты.

Тек сенімен емес, қымбаттым,

Жер астында ұйықтайсың, мен үшін ұйықтайсың.

Молаңда бұлбұл сайрап тұр

Жақында сіздің сүйікті досыңыз дәл сол арманмен ұйықтайды.

Жақында сіздің сүйікті досыңыз дәл сол арманмен ұйықтайды.