Два клинка - Жанна Бичевская

Любовь стараясь удержать,

Как саблю тянем мы вдвоем.

Один к себе за рукоять,

Другой к себе за острие.

И рук, сжимающих металл,

Ему не жаль, ему не жаль,

Покуда сам не испытал,

Как режет сталь.

А тот, кто лезвие рукой

Уже не в силах удержать,

Когда-нибудь любви иной

Возьмет охотник рукоять.

А тот, кто выпустил клинок,

Тот не убит, тот просто ранен,

Не долго будет одинок,

Но долгой будет эта память.

Любовь стараясь оттолкнуть,

Как шпагу тянем мы вдвоем.

Один эфесом другу в грудь,

Себе под сердце — острие.

Любовь стараясь удержать,

Любовь стараясь оттолкнуть.

Ұстауға тырысқанды жақсы көреді

Қылыш сияқты біз бірге тартамыз.

Бір өзі тұтқасынан,

Екіншісі кеңес үшін өзіне.

Ал қолдар металды қысады

Ол өкінбейді, өкінбейді

Мен оны өз басымнан өткізгенге дейін

Болат қалай кесіледі.

Ал қолында жүзі бар адам

Енді ұстай алмайды

Бір күні махаббат басқаша болады

Аңшы тұтқаны алады.

Ал пышақты босатқан адам

Бұл өлген жоқ, бұл жәй ғана жараланған,

Ұзақ уақыт жалғыз болмайды

Бірақ бұл есте ұзақ болады.

Итеруге тырысқанды жақсы көреді

Қылыш сияқты біз бірге тартамыз.

Кеудедегі досқа бір соқпақ,

Жүрегіңнің астында өткір нүкте бар.

Ұстауға тырысқанды жақсы көреді

Итеруге тырысқанды жақсы көреді.