У каждого свой Эверест - Юрий Кукин

У каждого свой Эверест и Монблан,

А сколько живет вдалеке от подножья…

Не надо ни плакать, ни верить в обман,

А надо дороги искать в бездорожье.

А надо, срываясь, руками взмахнув,

Которые крыльев никак не заменят,

Поверить, что кто-то репшнур натянул,

И верить, что сдержит, — и сдержит, раз верит.

И надо нести, словно собственный крест,

Не думать про слабость усталого тела.

И помни, поднявшись на свой Эверест:

Один никогда бы ты это не сделал.

Әркімнің өз Эвересті мен Монблансы бар,

Ал табанынан жырақта тұратындар қаншама...

Жылаудың немесе алдауға сенудің қажеті жоқ,

Ал сіз жолсыз жолдарды іздеуіңіз керек.

Және бұл қажет, сындырып, қолдарын бұлғап,

Қандай қанаттар ешбір жолмен алмастырылмайды,

Біреу сымнан тартып алғанына сеніңіз,

Және оның ұстанатынына сену - және ол сенетіндіктен, ұстайды.

Сіз оны өз крестіңіз сияқты алып жүруіңіз керек,

Шаршаған дененің әлсіздігі туралы ойламаңыз.

Есіңізде болсын, Эверестке көтерілген кезде:

Жалғыз сіз мұны ешқашан жасамас едіңіз.