Миражи - Юрий Кукин

Я заснувший пассажир, поезд — жизнь.

Выплывают миражи сна, лжи.

Человек из миража, появившийся в окне,

Бестелестностью пожал руку мне.

И сижу заворожён миражём.

Понимаю — я уже в мираже.

Как здесь тихо, как легко,

как все стало далеко.

Неужели миражи — это жизнь?

В том что ваш сосед брюзжит — миражи.

Или ножками Бриджит — миражи.

И, словами крепко сшив, надевают миражи —

Ведь нельзя же нагишом так жить.

А бывают миражи, как ножи.

Миллиард людей сожжен миражём.

И совсем не за металл — Мефистофель просто стар,

Люди гибнут за мираж — их, наш.

Миражи то миражи, но попробуй докажи!

Каждый хочет, чтоб он так был, жил.

И догадкой поражён: неужели миражём

Станет смысыл бытия и… я?!

Мен ұйықтап жатқан жолаушымын, пойыз – өмір.

Ұйқы мен өтіріктің ғажайыптары пайда болады.

Терезеде пайда болған мираждан келген адам

Менімен мәнді түрде қол алысыңыз.

Ал мен сағымның таңырқауымен отырмын.

Мен түсінемін - мен қазірдің өзінде сағымдамын.

Бұл жерде қандай тыныш, қандай оңай,

бәрі қаншалықты алыс.

Мираждар шынымен өмір ме?

Көршіңіздің күңіреніп тұрғаны – бір сұмдық.

Немесе Бриджиттің аяқтары - мираждар.

Сөзбен мықтап тігіп, олар мираждар қойды -

Өйткені, сіз бұлай жалаңаш өмір сүре алмайсыз.

Пышақтар сияқты мираждар да бар.

Миллиард адамды мираж күйдірді.

Металл үшін мүлде емес - Мефистофель ескі,

Адамдар мираж үшін өліп жатыр - олардыкі, біздікі.

Мираждар - бұл сағым, бірақ оны дәлелдеуге тырысыңыз!

Барлығы оның осындай болғанын, өмір сүргенін қалайды.

Және бір болжам таң қалды: бұл шынымен мираж ба?

Өмірдің мәні болады және ... мен ?!