Schwarze Wolken - Wolfenmond

Schweigen kehrt ein, das Licht trinkt die Nacht

Betrunken von Träumen, der Bursche erwacht

Die Sonne verhangen, niemand ist dort

Ganz still ist der Raum, der Jemand ist fort

Doch hört er die Worte: «Verlasse das Gut

Schwarze Wolken nahen, nimm all deinen Mut

Stille wird herrschen, nimm deine Schar

Treib ein dein Vieh, denn der Schatten ist nah!»

Ein tiefes Tal in den Bergen allein

Das Tor ist dein Schutz, doch lass niemanden ein

Egal wer klopft, auch beim dritten Mal nicht

Der Tod ist schlau, wechselt sein Gesicht

Der Bursche versprach es und hält sein Wort

Vertraut diesem Traum, bringt die Seinen fort

Lässt alles zurück und gibt den Hof auf

Er treibt seine Schafe in die Berge hinauf

Das Tor ist stark, sie sind sicher im Tal

Nach einem Mond klopft‘s zum ersten Mal

Einlass erbittet ein alter Mann

Hat schlimmes erlebt, man sieht es ihm an

Das Tor bleibt verschlossen und der Bursche hart

Beim zweiten Mal klopft ein Mädchen so zart

Doch nicht mal sie lässt der Bursche herein

So kann der Tod nicht zu Gast bei ihm sein

Das Warten wird lang, viele Monde vergehn

Zum dritten Mal hat man keinen gesehn

Missmut und Zweifel breiten sich aus

Der Schatten scheint fort, sie wollen nach Haus

Nur ein kleiner Blick durch den schmalen Spalt

Vielleicht können wir ja nach Hause schon bald

So späht der Bursche dann doch durch das Tor

Still ist’s im Tal, niemand steht davor

Der Bursche schließt das Tor voller Glück

Er ist sich nun sicher, sie können zurück

Doch Schatten gehen, schwarze Wolken ziehn

Der Gast ist da und sie können nicht fliehn

Die Nase zu hoch, den Blick voller Stolz

Leise, kleine Pfoten schlüpfen so durch das Holz

Zu sanft war das Klopfen, zu nichtig ihr Schatten

Er hat’s übersehn, vor dem Tor waren Ratten

Тыныштық құлайды, жарық түнді ішеді

Түсіне мас болған жігіт оянады

Күн бұлтты, ешкім жоқ

Бөлме өте тыныш, біреу кетіп қалды

Бірақ ол сөздерді естиді: «Мүліктен кетіңіз

Қара бұлттар жақындап келеді, бар батылдығыңызды алыңыз

Тыныштық орнайды, компанияңызды алыңыз

Малыңды айда, өйткені көлеңке жақын!»

Жалғыз таудағы терең аңғар

Қақпа сіздің қорғанысыңыз, бірақ ешкімді кіргізбеңіз

Кім ұрса да, үшінші рет соқпайды

Өлім ақылды, жүзін өзгертеді

Бала уәде беріп, сөзінде тұрады

Бұл арманға сеніңіз, оны өзіңізден алыңыз

Барлығын тастап, фермадан бас тартады

Ол қойларын тауға айдайды

Қақпа мықты, алқапта олар аман

Айдан кейін ол бірінші рет қағады

Қарт кісі қабылдауды сұрайды

Жаман нәрселерді басынан өткерді, сіз оны одан көре аласыз

Қақпа құлыптаулы қалады, ал жолдасы қатты

Екінші рет қыз сонша нәзік қағады

Бірақ бала оны ішке кіргізбейді де

Демек, өлім оған қонақ бола алмайды

Күту ұзақ болады, көптеген айлар өтеді

Үшінші рет ешкімді көрмедің

Наразылық пен күмән тарады

Көлеңке кеткен сияқты, олар үйлеріне қайтқысы келеді

Жәй ғана тар аралықтан бір шолу

Мүмкін жақында үйге барармыз

Сөйтіп, бала қақпадан бір қарап шығады

Алқапта тыныш, алдында ешкім тұрмайды

Бала бақытқа толы қақпаны жабады

Ол енді олардың қайтып оралатынына сенімді

Бірақ көлеңкелер кетеді, қара бұлттар қозғалады

Қонақ сонда, олар қаша алмайды

Мұрын тым биік, түрі мақтанышқа толы

Тыныш, кішкентай табандар ағаш арасынан сырғып өтеді

Соққысы тым жұмсақ, оның көлеңкесі тым бос болды

Сағынып қалды, қақпаның алдында егеуқұйрықтар тұр екен