Hel - Wolfenmond

Geborgen im Familienkreise spüre ich beruhigend warm

Deine Hand auf meinem Arm

Deine Stimme flüstert leise

Doch es drängt mich auf die Reise

Es sieht so aus, als ob ich schliefe, Nebelschwaden ziehen den Schleier

Blasse Lichter dort am Weiher

Unergründlich gurgelnd Tiefe

So, als ob sie nach mir riefe

Eine Brücke soll ich queren, schmal der Steg zu ihrem Tor

Eine Jungrau wacht davor

In mir lodert das Begehren

Soll den Einlass mir verwehren

Rostig hör das Tor ich schleifen, mit Knochen ist der First verziert

Wärme sich im Dunst verliert

Dünne Finger nach mir greifen

Leben in die Ferne schweifen

Oh, Hel bitte lass mich gehen, dein Gast zu sein, ist ein Versehn

Zu früh bin ich an diesem Ort, das Ufer wartet, lass mich fort

Mein Leben durch die Finger rinnt, steil bergab sich Pfade winden

Nirgends einen Lichtblick finden

Meine Augen irren blind

Stumme Klagen trägt der Wind

Kein Gefühl, kein Hauch von Leben, schwarz wie Tusche ihre Quelle

Hunger die Schüssel und Einsturz die Schwelle

Ohne Gesichter, Gestalten schweben

Wispernd ihre Stimmen heben

Oh, Hel bitte lass mich gehen, dein Gast zu sein, ist ein Versehn

Zu früh bin ich an diesem Ort, das Ufer wartet, lass mich fort

Dunkle Schatten sich verstecken, auf schwarzem Glas die Herrin thront

Kalte Hallen sie bewohnt

Gefährlich ist es, sie zu wecken

Riesen dräuend die Fäuste recken

Der Zorn der Herrin bringt das Ende, unruhig ist ihr Dämmertraum

Todesstille füllt den Raum

Eng umdrängen mich die Wände

Ein Flehen formen meine Hände

Oh, Hel bitte lass mich gehen, dein Gast zu sein, ist ein Versehn

Zu früh bin ich an diesem Ort, das Ufer wartet, lass mich fort.

(2x)

Die Herrscherin erwacht als bald, schon trifft mich ihr kalter Blick

In ihrer Hand liegt mein Geschick

Nebelhaft, der Atem kalt

Grollend nur ihr Urteil hallt

Noch höre ich den Wächter Garm, Worte jedoch erinner ich nicht

Blinzelnd, geblendet vom Sonnenlicht

Da ist sie wieder, so herrlich warm: Deine Hand auf meinem Arm

Deine Hand auf meinem Arm

Oh, Hel heut lässt du mich gehen, doch werden wir uns wiedersehn

Ich kehr zurück an diesen Ort, nach diesem Leben halt ich Wort

Отбасылық ортада қауіпсіз, мен өзімді сенімді сезінемін

сенің қолың менің қолымда

Даусыңыз ақырын сыбырлайды

Бірақ бұл мені саяхаттауға шақырады

Ұйықтап жатқан сияқтымын, шымылдықты тұман жұлып жатыр

Тоғанның жанындағы ақшыл шамдар

Түсіне алмайтын тереңдік

Ол мені шақырғандай

Мен көпірден өтіп, оның қақпасына жаяу көпірді тарылтуым керек

Оны бір қыз бақылап тұрады

Ішімдегі тілек жанып тұр

Маған кіруден бас тарту керек

Естісем, қақпаның тот басқан, жотасы сүйекпен безендірілген

Тұманда жылу жоғалады

Жіңішке саусақтар маған жетеді

алыстағы өмір

О, Хел, мені жіберіңізші, сіздің қонақ болу қателік

Мен бұл жерге тым ерте келдім, жаға күтіп тұр, жіберіңізші

Менің өмірім саусақтарымның арасынан сырғып өтеді, тік құлама жолдар жел

Жарық сәулесін таба алмайсыз

Менің көзім соқыр

Жел үнсіз жоқтауларды жеткізеді

Сезім жоқ, өмір тынысы жоқ, Сия қайнар көзі сияқты қара

Тостағанды ​​аштырыңыз және босағаны құлатыңыз

Беттері болмаса, фигуралар қалқып тұрады

Сыбырласып дауыстарын көтереді

О, Хел, мені жіберіңізші, сіздің қонақ болу қателік

Мен бұл жерге тым ерте келдім, жаға күтіп тұр, жіберіңізші

Қараңғы көлеңкелер тығылып, қожайын қара шыныда таққа отыр

Ол суық залдарда тұрады

Оларды ояту қауіпті

Алыптар қорқытып жұдырығын созады

Қожайынның ашуы ақыры әкеледі, оның ымырттағы арманы тынышсыз

Бөлмені өлі тыныштық билейді

Қабырғалар мені қатты қоршап тұр

Менің қолдарым өтініш жасайды

О, Хел, мені жіберіңізші, сіздің қонақ болу қателік

Мен бұл жерге тым ерте келдім, жаға күтіп тұр, жіберіңізші.

(2x)

Әмірші тез оянады, оның суық көзқарасы маған тиеді

Менің тағдырым оның қолында

Тұман, тынысы суық

Тек олардың үкімдері естіледі

Күзетші Гарм әлі күнге дейін естимін, бірақ сөздер есімде жоқ

Жыпылықтап, күн сәулесінен соқыр

Міне, тағы да керемет жылы: қолың менің қолымда

сенің қолың менің қолымда

О, Хел бүгін мені жібердің, бірақ біз тағы кездесеміз

Бұл жерге қайтамын, бұл өмірден кейін сөзімде тұрамын