Wenn die Morgensonn - Waldgeflüster

Blutrote Himmel erwachen über einer toten Welt

Ihr Schein taucht die Wälder in Leben — Scheinleben

Der Glanz des Taus spiegelt das Morgengraun

Und Nebelschwaden zerfetzen das Land

Wenn die Morgensonn im Abendrot ertrinkt,

Wenn das Land im blutgen Schein versinkt

Wenn der Nebel ihre Strahlen verklärt

Wenn sie am Morgengraun zerbricht

Wenn ihr Licht nur noch Verzweiflung bringt

Wenn die Morgensonn im Abendrot ertrinkt

Ich starb bevor ich wirklich zu Leben erwacht

Das Ende ergriff meine Seele im Morgengraun

Zarte Sprossen von der Zeit zertrampelt

Warum ward ich niemals jung?

Grau in Grau, alles ist grau

Kein Licht vermag mehr zu wärmen

Eine kalte, tote Morgensonne

Klammert sich mit eisig Strahlen an das Leben

Wo früher in jedem Blatt das Leben schrie

Wo Gewässer noch in Hoffnung funkelte

Scheint jetzt alles nur noch tot und leer

Und Nacht fällt bevor der neue Tag beginnt

Ich wünschte ich könnte teilhaben an dem was ihr Leben nennt,

einmal nicht nur funktionieren

Wo sind sie denn, eure ewigen Momente, eure großen Gefühle?

Einmal nur aus tiefster Seele, voll Inbrunst lachen,

oder zumindest weinen auf dass das Herz zerbricht

Was wenn nur noch Verzweiflung und Gleichgültigkeit das Innerste erfüllen

Was wenn ich an der Gewissheit zu leben zerbreche, am Leben erkranke

Ich betrat schon alt die Welt, starb schon vor meiner Zeit

Bin nur eine seelenlose Totgeburt

'Grått på grått, alt re grått Intet lys, kan varme meg En kald og død,

morgensol Griper om seg med frosne stråler'

Wenn die Morgensonn im Abendrot ertrinkt,

Wenn das Land im blutgen Schein versinkt

Wenn der Nebel ihre Strahlen verklärt

Wenn sie am Morgengraun zerbricht

Wenn ihr Licht nur noch Verzweiflung bringt

Wenn die Morgensonn im Abendrot ertrinkt

English translation by Chaedrist:

Sanguine skies awake above a dead world.

Their gleam suffuses the woods with life — feigned life.

The sheen of dew reflects the dawn

and wafts of mist cleave the countryside.

When the morning sun drowns in sunset glow,

when the countryside descends into sanguineous light,

when the mist hazes its rays,

when it bursts from dawn,

when its light only brings despair,

when the morning sun drowns in sunset glow.

I died before I truly awakened to life.

The end grasped my soul at dawn,

tenuous sprouts trampled by time.

Why was I never young?

Gray in gray, everything is gray.

No light is able to warm anymore.

A cold dead morning sun

clings to life with gelid rays.

As life once screamed in every leaf,

as waters glistened yet full of hope

now everything merely appears to be dead and empty

and night falls before a new day begins.

When the morning sun drowns in sunset glow,

when the countryside descends into sanguineous light,

when the mist hazes its rays,

when it bursts from dawn,

when its light only brings despair,

when the morning sun drowns in sunset glow.

I wish I could participate in that what you call life.

For once not only functioning

Where are they then, your everlasting moments, your grand emotions?

Only laughing once from the depths of the soul, full of fervency,

or at least crying so that the heart breaks!

What if the innermost is only drenched with despair and indifference,

what if I founder on the certainty of living, fall sick with life?

I came into the world when I was old already, died before my time,

am only a soulless stillborn one.

Grått på grått, alt re grått Intet lys, kan varme meg En kald og død, morgensol

Griper om seg med frosne stråler

When the morning sun drowns in sunset glow,

when the countryside descends into sanguineous light,

when the mist hazes its rays,

when it bursts from dawn,

when its light only brings despair,

when the morning sun drowns in sunset glow.

Өлі әлемнің үстінде қызыл аспан оянады

Олардың сыртқы түрі ормандарды өмірге батырады - айқын өмір

Шықтың жарқырауы таңды көрсетеді

Ал тұман жерді жарып жібереді

Таңертеңгі күн күн батқанда,

Ел қанды нұрға батқанда

Тұман олардың сәулелерін өзгерткенде

Таң атқанда

Оның нұры тек үмітсіздікті әкелгенде

Таңертеңгі күн күннің батуына батқанда

Мен шынымен өмірге келмей тұрып өлдім

Соңы таң ата жанымды басып алды

Нәзік өскіндер уақыт тапталып қалды

Неге мен ешқашан жас емеспін?

Сұр түсті сұр, бәрі сұр

Ешбір жарық енді жылый алмайды

Суық, өлі таңғы күн

Мұздай жарқыраған өмірге жабысады

Әр жапырақта өмір сайрап тұрған жерде

Сулар әлі де үмітпен жарқыраған жерде

Қазір бәрі өлі және бос сияқты

Ал түн жаңа күн басталмай тұрып түседі

Сіз өмір деп атайтын нәрсенің бір бөлігі болсам деп тілеймін

бір рет қана жұмыс істемейді

Сонда олар қайда, сенің мәңгілік сәттерің, ұлы сезімдерің?

Бір рет шын жүректен күліңіз,

Немесе ең болмағанда жүрегің жарылғанша жыла

Тек шарасыздық пен немқұрайлылық ішкі дүниені толтырса ше?

Өмір сүрудің сенімділігін бұзып, өмір сүріп жатқанда ауырып қалсам ше?

Дүниеге кәрілікпен кірдім, мезгілсіз өлдім

Мен жәй ғана жансыз өлі туылғанмын

'Grått på grått, alt regrått Intet lys, kan varme meg Enkald og død,

Morgensol Griper om seg med frosne stråler'

Таңертеңгі күн күн батқанда,

Ел қанды нұрға батқанда

Тұман олардың сәулелерін өзгерткенде

Таң атқанда

Оның нұры тек үмітсіздікті әкелгенде

Таңертеңгі күн күннің батуына батқанда

Чаедристтің неміс аудармасы:

Сангвиниктік аспан өлі әлемнің үстінде оянады.

Олардың жарқырауы орманды өмірмен толтырады - жалған өмір.

Шық нұры таңды көрсетеді

және ауылды тұман таратады.

Таңертеңгі күн күннің батуына батқанда,

Ауыл керемет нұрға түскенде,

тұман сәулелерін тұмандатқанда,

таңнан атса,

оның нұры тек үмітсіздік әкелгенде,

таңғы күн күннің батуы нұрына батқанда.

Мен шынымен өмірге оянбай тұрып өлдім.

Соңы таң ата жанымды ұстады,

уақыт тапталып кеткен жіңішке өскіндер.

Неге мен ешқашан жас емеспін?

Сұр түсті сұр, бәрі сұр.

Ешбір жарық енді жылый алмайды.

Таңертеңгі салқын өлі күн

гелидтік сәулелермен өмірге жабысады.

Кезінде өмір әр жапырақта сайрап тұрғандай,

Сулар жарқырап, бірақ үмітке толы

енді бәрі өлі және бос болып көрінеді

ал түн жаңа күн басталмай тұрып түседі.

Таңертеңгі күн күннің батуына батқанда,

Ауыл керемет нұрға түскенде,

тұман сәулелерін тұмандатқанда,

таңнан атса,

оның нұры тек үмітсіздік әкелгенде,

таңғы күн күннің батуы нұрына батқанда.

Мен сіз өмір деп атайтын нәрсеге қатыса алғым келеді.

Бір рет жұмыс істеп қана қоймайды

Сонда олар қайда, сіздің мәңгілік сәттеріңіз, керемет эмоцияларыңыз?

Тек бір рет күлген жанның түкпірінен, Жалындылыққа толы,

немесе ең болмағанда жүрек жарылып кететіндей жылау!

Іштегілер тек үмітсіздік пен енжарлыққа малынса ше?

Егер мен өмір сүрудің сенімділігінің негізін салсам, өмірден ауырып қалсам ше?

Мен дүниеге қартайғанда келдім, уақытым жетпей өлдім,

Мен тек жансыз өлі туылғанмын.

Grått på grått, alt regrått Intet lys, kan varme meg Enkald og død, morgensol

Griper om se med frosne stråler

Таңертеңгі күн күннің батуына батқанда,

Ауыл керемет нұрға түскенде,

тұман сәулелерін тұмандатқанда,

таңнан атса,

оның нұры тек үмітсіздік әкелгенде,

таңғы күн күннің батуы нұрына батқанда.