Weltenwanderer - Waldgeflüster

Zwei Seelen wohnen ach in meiner Brust

Schweben möcht die eine in luftige Höhen dem Äther entgegen

Die Andere verrottet in tiefsten Höllen, staubig und verrußt

Gen welche Heimat soll ich noch streben?

Ich weiß doch auch nicht mehr wohin ich mich noch wenden soll

Jetzt wo die Fundamente bröckeln der einst so stolzen Festung

Ich bin der Fragen so übervoll

Immer kämpfen und rackern — für welche Erfüllung?

Will den Geist zu freien Sphären schweben lassen

Und doch auf den wohlig prasselnden Herd nicht verzichten

Will ein Leben in tausend ewigen Nächten verprassen

Und doch die Geheimnisse einfacher Freuden lichten

Warum spür ich immer diese quälende Zerrissenheit

Zwischen all den Welten die mein Herz ersehnt

Wenn als Antwort auf dein Suchen nur das Echo weiterer Fragen bleibt

Erstarrt der Geist von der sengenden Mittagssonne gelähmt

Durch leere Nächte war mein Nordstern, meine Festung stets Geleit

Im tiefsten Dickicht, in kargsten Wüsten folgt ich ihrem Ruf

Doch wach ich heute an wilden Feuern in dunkelster Einsamkeit

Spür ich in mir den Zerfall der Festung die ich mir einst schuf

Noch brennt ein kaltes Licht in ihren Fenstern

Ich erblick sie immer noch, dort in hoffnungsvollen Fernen

Doch immer öfter verschlingt der Schein der Stadt meinen Nordstern

Immer schwerer fällt es den Schritt nicht hinzulenken zu ihren

Lockenden Laternen

Vielleicht ist auch mein Schicksal für immer zu Suchen

Alle Widersprüche in mir selbst zu überwinden

Ich will den großen Mittag ein Willkommen zurufen

Und mich selbst als Antwort auf offene Fragen zu finden

Bin angekommen und such doch ständig nach neuen Wegen

Will streben und mir doch das heimische Feuer nicht versagen

Bin Teil eurer Welt und kann doch nicht im hier und jetzt leben

Will frei durch meine Wälder wandern und werd doch jede meiner Lasten tragen

Ich bin der Weltenwanderer

Кеудемде екі жан тұрады

Биік биіктерде эфирге қарай қалықтағысы келеді

Қалғандары шаң мен күйе басқан ең терең тозақтарда шіриді

Мен әлі де қай үйге ұмтылуым керек?

Енді қайда бұрарымды да білмеймін

Бір кездегі мақтан тұтар қамалдың іргесі енді қақырап жатыр

Мен сұрақтарға толымын

Әрқашан күресу және еңбек ету — бұл не үшін?

Рухтың еркін шарларға көтерілуіне мүмкіндік бергісі келеді

Дегенмен, ыңғайлы шырылдаған пешсіз жасамаңыз

Мың мәңгілік түнде өмірді ысырап еткісі келеді

Сонда да қарапайым ләззат алудың сырлары ашылады

Неліктен мен бұл реніштің үзілгенін үнемі сезінемін

Жүрегім аңсаған дүниелердің арасында

Сіздің іздеуіңізге жалғыз жауап көп сұрақтардың жаңғырығы болған кезде

Ақыл-ой мұздап, күндізгі күннің ыстығынан сал

Бос түндерде солтүстік жұлдызым, қорғаным әрқашан серігім болды

Ең терең тоғайда, тақыр шөлдерде мен оның шақыруына еремін

Бірақ бүгін мен ең қараңғы жалғыздықта жабайы өрттен оянамын

Бір кезде жасаған қамалдың шіріп кеткенін ішімде сезінемін

Олардың терезелерінде әлі де салқын жарық жанып тұр

Мен оны әлі де сол жерде, үмітті қашықтықта көремін

Бірақ барған сайын қаланың жарқырауы менің солтүстік жұлдызымды жалмап кетеді

Қадамды оған бағыттамау барған сайын қиындап барады

Жалғыз шамдар

Менің де тағдырымды мәңгілік іздейтін шығар

Өз ішімдегі барлық қарама-қайшылықтарды жеңу

Мен ұлы түске қош келдіңіз деп айқайлағым келеді

Ашық сұрақтарға жауап ретінде өзімді табу

Мен келдім және мен әрқашан жаңа жолдарды іздеймін

Мен тырысқым келеді, бірақ өзімнің үйдегі отты жоққа шығармаймын

Мен сіздің әлеміңіздің бір бөлігімін, бірақ мен осы жерде және қазір өмір сүре алмаймын

Мен өзімнің ормандарымда еркін жүргім келеді, бірақ мен өзімнің жүктерімнің барлығын көтеремін

Мен ұшақпен жүрушімін