Der Nebel - Waldgeflüster

Das Land liegt fahl im ersten Licht

Ein weißer Schleier verschlingt die Wälder

Entzieht sie dem klagenden Blick

Und ein Herz wurde kälter

Träge und trüb

Der Nebel klammert sich an die Wipfel

Der Winter feiert seinen Sieg

Und Stille legt sich auf der Berge Gipfel

Und plötzlich verstummt der Ruf

Fern nur noch dr Wälder Gesang

Verzhrend bedeckte sie ein weißes Schleiertuch

Und Hass, Trauer, Sehnsucht verklang

Der Nebel, bedeckte beklemmend das Land

Der Nebel, brachte eine einsame Stille

Nur Nebel, wo einst ein strebend Feuer gebrannt

Nur Nebel, kein Glück, kein Hass oder Wille

Stille, wo sonst rasende Wut

Nur einsame Leere bleibt zurück

Stille, wo sonst der Sehnsucht Glut

Ein Krieger verlor das Feuer im Blick

Verstummt das Echo der Schreie

Zurück blieb nur die Leere

Mein Blick verlor sich in der Weite

Als ich den Wäldern den Rücken kehrte

Doch trugen die Wälder den Willen in sich

Ohne sie bleibt nur Stillstand

Und der Nebel der die Seele bricht

Klammert sich eisig an das Land

Wie gern hört ich wieder den klagenden Gesang

Spürte wieder Leben

Wie gern hört ich wieder des Freudentaumels Klang

Knoten in des Schicksals Fäden

Der Nebel, bedeckte beklemmend das Land

Der Nebel, brachte eine einsame Stille

Nur Nebel, wo einst ein strebend Feuer gebrannt

Nur Nebel, kein Glück, kein Hass oder Wille

Ел бірінші жарықта бозарып жатыр

Ормандарды ақ жамылғы орап жатыр

Ол мұңайған көзқарасын тартып алады

Ал жүрек суып кетті

Баяу және бұлтты

Тұман ағаш басына жабысады

Қыс өзінің жеңісін тойлайды

Ал тау шыңдарына тыныштық орнайды

Және кенеттен қоңырау тоқтайды

Алыстан тек орманның әні естіледі

Ақ перде оны еліктірді

Ал өшпенділік, мұң, сағыныш сейілді

Тұман жерді басып қалды

Тұман жалғыз тыныштық әкелді

Бір кездері жалындаған от жанған тұман ғана

Тек тұман, бақыт жоқ, жек көру немесе ерік жоқ

Үнсіздік, басқаша ашуланған жерде

Тек жалғыздық бос қалады

Тыныштық, әйтпесе сағыныш қай жерде

Жауынгер отты көрмей қалды

Айқайдың жаңғырығын өшіріңіз

Тек бостық қалды

Менің көзқарасым алыстан жоғалып кетті

Мен орманға арқамды бұрғанымда

Бірақ ормандар ерік-жігерді өз ішінде алып жүрді

Оларсыз тоқырау ғана болады

Ал жанды жарып жіберетін тұман

Жерге мұздай жабысады

Қайтадан мұңды әнді қалай қуана естимін

өмірді қайта сезінді

Қайтадан экстаздың дыбысын қалай қуана естимін

Тағдырдың жіптеріндегі түйіндер

Тұман жерді басып қалды

Тұман жалғыз тыныштық әкелді

Бір кездері жалындаған от жанған тұман ғана

Тек тұман, бақыт жоқ, жек көру немесе ерік жоқ